Luxus - 01.04.1986, Blaðsíða 57

LUXUS
LÚXUSMATSBÐILL
HALLARGARÐSINS
VORIÐ 1986
Fordrykkur: Hallargarðskonfekt
★
Ilnmarhalar og hörpuskelfiskur
með saí&ansósu
★
Lambakjötssúpa með blóðbergi
Gewurztdraminer, DopffimdMon
★
Heilsteikt kalkúnabringa
með eplasalati og rjómasósu
Chateau Barthez de Luze 1982
★
Appelsínuterta Grand Mamier
★
Kaíli og konjak
brauðið og góð súpan fara vel
saman og vitanlega var súpan bor-
in fram á heitum diski. 1 Hallar-
garðinum er það lágmarkskrafa
að allir kunni til verka, hvort sem
það er nýliði eða yfirþjónn, eða
hvort um er að ræða minnstu
smáatriði eða flóknutu aðalatriði.
Súpan var nokkuð saðsöm en
skildi þó eftir pláss fýrir meira, eftir
að viðstaddir höfðu gert hæfilegt
matarhlé.
í Hallargarðinum kemur þjón-
ustufólkið eins og hendi sé veifað
um leið og fingri er lyft. Næst var
aðalrétturinn borinn inn; kalkúna-
bijóst með tilskornum gulrótum
og tilskornum kartöflum. Með rétt-
inum var borið fram eplasalat í
sýrðum rjóma.
Kalkún hefur fram að þessu
ekki verið algengur réttur á ís-
lenskum veitingahúsum, enda er
töluverð kúnst að framreiða hann
svo vel sé. Auk þess hef ég grun
um að þessir stóru fuglar hafi ekki
alveg verið rétt aldir hér á landi —
a.m.k. til skamms tíma. Hins vegar
er nú kominn tími til að kynna þá
fyrir veitingahúsagestum, því að á
sama tíma og íslenskum mat-
reiðslumönnum hefur farið mjög
mikið fram, hefur hráefnið orðið
miklu betra. Við höfum hlerað að
matreiðslumennimir í Hallargarð-
inum sérhæfi sig ekki aðeins í
kalkúnaréttum, því að óðalsönd
að hætti Hallargarðsins er sögð
vera með því besta sem boðið er
uppá af andakjöti hér á landi. I
Hallargarðinum er kalkúninn
kryddaður með salvíujurt (sage),
bragðgóður og sérlega mjúkur
undir tönn.
Með honum var borið fram
rauðvín, Cháteau Barthez de Luze
'82.
Þegar kalkúninum höfðu verið
gerð góð skil, var ábætirinn borinn
fram, glæsileg appelsínuísterta
Grand Maríner með marsípan-
hjúp og myndarlegum skreyting-
um. Þeir sem eru veikir fýrir ísrétt-
um ættu að reyna sneið af þessari
ístertu, því að hliðstæðan ís hef
ég ekki fengið annars staðar en í
Kaupmannahöfn og Rómarborg,
en í þeim borgum er ís sagður
vera hvað bestur.
Þetta var glæsileg máltíð og
ekki spillti umhverfið fyrir henni,
en okkur hafði verið vísað til sætis
við myndarlegt hringborð undir
voldugri glermynd eftir Leif Breið-
fjörð.
Að lokinni máltíð var dkkur aftur
vísað inn í vínstofuna þar sem
kaffi og konjak, Hennessy XO,
beið okkar ásamt „heimabökuð-
um“ petits-fours snittum. Reyndar
hafði málsverðurinn og öll
stemmning kvöldsins einna helst
minnt á Ijúft vorkvöld - en það má
líka segja með nokkuð hreinni
samvisku að það hafi verið vor í
Reykjavík megnið af vetrinum. □
LÚXUS 57