Luxus - 01.04.1986, Blaðsíða 77

LUXUS
Hollies eru vanari hljómleika-
sölum en skemmtistöðum.
Áhugasamir áheyrendur. Við borðið í forgrunni sitja þáttagerðarmenn
Rásar 2, en þeir fjölmenntu strax fyrsta kvöldið.
Allan Clark (t.v.) og Tony Hicks,
sem blaðamaður Lúxuss ræddi
við.
Hollies og
jarðsetti
laxinn
á íslandi
TEXTI:
ÞORSTEINN EGGERTSSON
Hollies veittu engin blaðaviötöl
þegar þeir komu hingað fyrir
skömmu, en blaðamanni Lúxuss
tókst þó að ræða óformlega við
þá Tony Hicks og Allan Clarke
síðasta kvöldið sem þeir
skemmtu á Broadway - svona
rétt til að spyrja þá hvort þeir
myndu nokkuð eftir fyrri veru
hljómsveitarinnar hér og hvernig
þeim fyndist að vera komnir aftur.
Ástæðan fyrir því að þeir veittu
engin viðtöl kom líka fljótt í Ijós:
Þeir mundu nefnilega svo til ekk-
ert eftir fyrri veru sinni hérna. Þó
sagði Tony Hicks:
„Við höfðum svo mikið að gera
við að ferðast í þá daga að við
höfðum engan tíma til að hugsa
sérstaklega um hvern stað fyrir
sig, því að alltaf tók nýr og nýr
staður við. Þó er eins og mig
minni að okkur hafi verið boðið í
mjög sérstæða veislu hérna og
fengið heilmikinn lax að borða.
Hann hafði verið jarðsunginn
nokkrum vikum áður en við kom-
um - en grafinn upp okkur til
heiðurs. Þetta var mjög sérkenni-
legt - en ég er ekki alveg viss um
að það hafi gerst hér á landi."
Þá var hann spurður um hvað
honum fyndist athygliverðast við
þessa seinni ferð hingað.
„íslendingar virðast vera mjög
opið fólk- a.m.k. hér í Broadway.
Reyndar erum við vanastir því að
koma fram á hefðbundnum hljóm-
leikum - á sviði fyrir framan
áheyrendur. En hér situr fólk allt
í kring um okkur og drekkur hvert
glasið á fætur öðru.“
Allan Clarke bætti því við að
hljómsveitin hefði þurft að breyta
svolítið niðurröðun efnisskrárinn-
ar með tilliti til þess að Broadway
er næturklúbbur. „Við urðum að
hafa rólegasta efnið fremst,“
sagði hann. „Þannig höfðum við
það núna, á síðustu hljómleikun-
um, og það kom vel út. En á
fyrstu uppákomunni höfðum við
það í miðri sýningunni, eins og
við höfum það venjulega á hljóm-
leikum, en það kom ekki mjög vel
út. Fólkið var líklega orðið hífað
og fór að tala saman á meðan."
Aftur á móti voru þeir báðir
sammála um að íslenskir hljóm-
leikagestir væru ósköp indælir og
lausir við að vera uppáþrengjandi
- hvort sem þeir væru allsgáðir
eða hífaðir. Það væri ekki svo
lítill kostur að geta setið óáreittur
skammt frá barnum, rétt eins og
maður væri einn af fastagestum
hússins. □
LÚXUS 77
UÓSM.: M. HJORLEIFSSON