Luxus - 01.04.1986, Blaðsíða 71

deild Sorbonne og tók fyrrihluta-
próf og byrjaði á maitrise-ritgerð.
Síðan fór ég heim 1974 og var að
vinna hér heima, m.a. við leiklistar-
skóla SÁL og Leiklistarskóla
Islands. Ég skrifaði líka og byrjaði
að gefa út og birta, m.a. Ljóð vega
salt og svo tvö leikriL Nú, svo fór
ég aftur út til Frakklands og lauk
þá magisters-ritgerð í leikhús-
fraeðum og fór jafnframt í kvik-
myndaskóla; var þar í kvikmynda-
leikstjórn og lauk þaðan prófi. Síð-
an kom ég heim 1982 og hér hef
ég verið síðan.“
— Hvenær byijaðirðu að skrifa,
Sigurður?
„Ég held nú að ég hafi alltaf
verið skrifandi, bæði sem barn og
unglingur og það hélt áfram að
þróasL En ég var ekki haldinn
þeirri taumlausu áráttu, sem ýmsa
hrjáir illa, að vilja endilega gefa allt
út í hvelli. Á hinn bóginn hafa
komið út eftir mig fjórar Ijóðabæk-
ur, en þær eru eftirtaldar: Ljóð
vega salt 1975, Ljóð vega menn
1980, Ljóð vega gerð 1982 og
Ljóð námu land 1985. Þrjú leikrit
hafa verið sýnd eftir mig: (Jndir
Suðvesturhimni, Hlaupvídd sex og
Miðjarðarfðr. Auk þess barnaleikrit
og svo er að koma nýtt leikrit eftir
mig hjá Herranótt Menntaskólans
í Reykjavík um þessar mundir."
— Geturðu útskýrt hvað það er
sem fær þig til að skrifa?
„Mei, því miður get ég ekki
útskýrt það. Ég hef reynt að hætta
að skrifa og mistekisL Þetta er ekki
sérlega auðvelt starf finnst mér
eða þægilegt og ekki er það vel
launað.
Hvað í ósköpunum er það þá?
Þetta er raunar spurning sem al-
gengust er í viðtölum við höfunda
og ég hef sjálfur margoft snúið
mig út úr henni, án þess að gefa
neitt viðunandi svar. 1 þetta skiptið
held ég að ég segi hreinskilnislega:
Ég veit það ekki.“
Ekki varð Sigurði haggað huað
svarið varðaði, en ég væri ekkert
undrandi þótt hann byggi yfir
leyndum sannindum sem við hin
hefðum gott af að fá vitneskju
um, og þess vegna verður hann
að haída áfram að skrifa.
— Hvemig finnst þér tekið á
móti ungum höfundum nú á
tímum?
„Ég held að þeir þurfi ekkert að
kvarta yfir áhugaleysi. Þeir hafa
þótt all fyrirferðamiklir á stundum,
en við það er ekkert að athuga, þá
skapast umræða. Verk ungra höf-
unda eru lesin hérna þó að kannski
megi segja að fáir útvaldir nái að
selja bækur sínar í einhverjum
mæli, þannig að fjárhagsstaða
flestra er afleit og næði til ritstarfa
þar með stopult. Það er hættuleg
þróun."
— Finnur þú hvíld og afþrey-
ingu í lestri bóka?
„Það er nú það. Ég sæki fremur
kraft í lestur góðra bóka. Ég verð
að viðurkenna að eftir fjögurra til
fimm síðna lestur í „afþreyingar-
bók“ sé ég uppbygginguna í sög-
unni og veit jafnvel endalokin fyrir.
Þá missi ég áhugann og nenni
ekki að halda áfram. Reyndar get
ég gleymt mér við lestur góðra
leynilögreglusagna og hef alveg
sérstakar mætur á Georges Sim-
enon og söguhetjunni hans in-
spector Maigret. Annars er miklu
frekar að ég noti tónlist til að slaka
á, nú eða koma mér í „stuð." Það
er Ld. hreint ótrúlega hressandi að
láta Rolling Stones koma manni í
réttar stellingar á mcrgnana, það
er svo mikill kraftur í þeim - alveg
ómissandi á morgnana. Svo þeg-
ar líða tekur á daginn er Bach
prýðis góður til að ná „dampinum“
niður aftur. Þetta kann að þykja
undarleg blanda - en engu að
síður fyrirtak og hentar mér vel.“
Sigurður fræðir mig á því, að
á þeim tíma þegar hann var í
landsprófi þóttu Rolling Stones
nokkuð rosalegir. En hann og
vinur hans einn voru þeir einu í
heilum bekk sem dýrkuðu Roll-
ingana. Þá var það ekki sjaldnar
en einu sinni á dag að þeir voru
spurðir af bekkjarfélögunum
hvort þeir væru enn sama sinnis,
sem þeir að sjálfsögðu kváðu já
við, en þá var þeim jafnan refsað
herfilega!
— Við hvað ertu að vinna núna?
„Ég er ákaflega upptekinn við
leikritið sem ég samdi fýrir MR og
ég drap á áðan. Þórhildur Þorleifs-
dóttir fékk mig til að leggja þeim
lið þar og þetta er sérstaklega
heillandi viðfangsefni. Það virðist
sem mikill afmælisskjálfti gangi
yfir þessa dagana, því að forveri
M.R., Hólavallaskóli, er 200 ára um
þessar mundir, Reykjavíkurborg
verður 200 ára og Menntaskólinn
í Reykjavík er 140 ára. Það má
segja að þetta leikrit hafi húsið
M.R. að baksviði. Allir embættis-
menn þessarar þjóðar í 140 ár
hafa stundað nám í þessu húsi,
þannig að saga þjóðarinnar þenn-
an tíma er meira og minna tengd
því. Verkefnið yrði óþrjótandi fengi
húsið mál.“
— En áttu ekki einhveija „perlu“
í hugskotinu sem þú vilt segja frá?
„Því er nú þannig háttað með
mig að ég er svolítið hjátrúarfullur
og hef mikla ótrú á að skýra frá
því sem ég er að bræða með mér
hverju sinni. Það er aldrei að vita
nema sálin í verkinu fljúgi út í
veður og vind ef ég læt of mikið
uppi um hana.“
Það er ekki vert að hætta á
slíkt óhapp og þess vegna er
spjallið látið niður falla, enda
ekki stætt á því að tefja þennan
dánumann öllu lengur. Vafalaust
bíður hann fullur óþreyju eftir að
fá að „tala“ við gamla mennta-
skólahúsið í Reykjavík. En allir
verða að fá að hvíla sig frá
starfinu öðru hverju og það veit
Sigurður, því í þann mund sem
éghverfút um dymar segir hann:
„Myndirðu ekki hugsa til mín ef
þú kæmist í tæri við bók eftir
hann Simenon sem þú heldur að
ég hafi ekki lesið?"
Það væri nú annaðhvort! □
LÚXUS 71