Strandapósturinn - 01.06.2016, Qupperneq 46

44
Daníel og ég notuðum svo tímann næsta dag til að fínpússa
tillögur mínar þar til við töld um að þær gætu orðið grunnur að
samkomulagi.
Þegar hópur stuðningsmanna gömlu kirkjunnar var mættur
fórum við yfir stöðuna og feng um þeirra skoðun á horfum til
samkomulags samkvæmt okkar drögum. Allir töldu þær góðan
grunn þar sem sjónarmið beggja hópa kæmu fram. Gerðum við
því enga breytingu á tillögun um að svo stöddu heldur biðum eftir
sóknarnefndinni.
Þegar sóknarnefnd kom var loftið nokkuð þungt en eftir
nokkra kaffisopa og óformlegt spjall liðkaðist um málbein allra.
Sumir þessara gömlu sveitunga minna höfðu ekki verið í miklu
talsambandi síðan þessi kirkjudeila hófst. Eftir hæfilegan spjall-
tíma settust allir í stóran U-sófa í stofunni á Storð nema ég sem
settist á stól gegnt öllum hinum og hóf mína umfjöll un um málið.
Eyddi ég í upphafi nokkrum tíma í að fjalla um málið sem slíkt og
þá frá sjónarmiði þeirra sem brottfluttir eru. Reyndi ég að gera
grein fyrir því hversu eitrað ástandið væri orðið fyrir okkur öll,
gömlu sveitungana og þá ekki síður fyrir íbúa sveitarinnar. Málið
væri í raun þannig að allir þyrftu að reyna að fóta sig á aðstæðun-
um þannig að ekki kæmi illa við þann sem rætt var við í það og
það skiptið, kæmu þessi mál á annað borð til umræðu. Flestir
vildu ekki taka afstöðu í málinu og þar með gera vont mál verra.
Lagði ég því áherslu á það að við mættum ekki fara héðan út fyrr
en samkomulag væri í höfn því að með þessum fundi hefðum við
teflt djarft gagnvart öllum þeim sem ekki væru viðstaddir.
Eftir þennan formála fór ég yfir tillögurnar, sem soðnar höfðu
verið saman í fimm punkt um, og útskýrði þær. Síðan fórum við að
ræða þær hverja og eina og fínpússa þar til allir voru sáttir. Þær
voru miserfiðar svo að beðið var um fundarhlé þrisvar sinnum svo
að hvor hópur um sig gæti rætt málin sín á milli. Nú, kvöldið leið
og fram yfir miðnætti en þá var samning urinn tilbúinn til út-
prentunar. Engan prentara höfðum við á Storð svo að að ráði
varð að Daní el færi yfir í Barnaskólann á Finnbogastöðum og
fengi að slá inn og prenta samkomulagið á blað þar. Að ósk Gunn-
steins hafði séra Jón Ísleifsson verið sóttur til að kynna honum
sam komulagið og undirrita. Hann fór með Daníel yfir í skólann
en þar var Ragnhildur Birgisdóttir skólastjóri fyrir og tók hún