Sjálfsbjörg - 01.07.1970, Blaðsíða 29

Tveir félagar úr Reykjavík,
Gestur Sturluson og
Snœborg Þorsteinsdóttir.
stjóra Bolvíkinganna. Það er sá, sem ég
spurði eitt sinn um, hvort hann hefði aldrei
sagt satt orð á ævi sinni. ,,Jú“, svaraði
hann um hæl, „einu sinni, en þá varð mér
mismæli“.
Segir nú ekki af ferðum okkar meir, fyrr
en við renndum í hlað á Húnaveri kl. 9.30
um kvöldið, en þá vildi hvorki betur né
verr til en svo, að við höfðum týnt öðrum
ísafjarðarbílnum. Upphófust nú miklar
umræður um það, hvað af honum hefði orð-
ið, en þar sem aðeins tvennt var í bílnum,
— verra hefði verið að týna heilum hóp, —
létum við okkur það í léttu rúmi liggja og
komumst að þeirri skynsamlegu niður-
stöðu, að sennilega hefðu þau villzt í þok-
unni, viljandi eða óviljandi, og líklega
fundið sér einhverja hlöðu til að gista í.
Hvort sem þú trúir því eða ekki, Pálína
mín, þá er téður bíll ekki enn kominn í
leitirnar nú hálfum mánuði síðar!
Fjórir Siglfirðingar voru mættir, þegar
við komum til Húnavers og urðu allir undr-
andi, því að við höfðum satt að segja bú-
izt við, að nú myndu Norðlendingar þó
flykkjast á sumarmót Sjálfsbjargar, þeg-
ar það var haldið við bæjardyrnar hjá þeim,
en sú varð ekki raunin á, því miður. —
Eggert, formaður Siglfirðinganna, var að
vísu ákaflega dularfullur á svip, og skaut
því að mér, að von væri á viðbót frá þeim
daginn eftir, og varð okkur þá hughægra,
því að óneitanlega eru Siglfirðingar afar
skemmtilegir félagar, að öðrum ólöstuðum.
Það sanna hin vinsælu Sigluf jarðarþing.
Nokkru síðar renndu þrír (!) Akureyr-
ingar í hlað. Þá var fljótlega raðað sér í
kringum Heiðrúnu og gítarinn hennar og
byrjað á fjöldasöng, en eins og þú kannast
við, er „Sjálfsbjargarkórinn“ orðinn sæmi-
lega þjálfaður undir stjórn hennar. Áður
vorum við búin að þvo af okkur ferðarykið
og fá okkur kaffi á kostnað þeirra Sigl-
firðinganna, sem voru búnir að bíða okk-
ar minnst þrjá klukkutíma.
Nú sungum við af hjartans lyst, og von
bráðar birtust „höfðingjarnir" úr Reykja-
vík í stórri áætlunarbifreið. Urðu nú fagn-
aðarfundir, því að margir félagsmenn eru
farnir að þekkjast vel af þingum og mót-
um.
Engin áætlun hafði verið gerð fyrir
fyrra kvöldið, enda menn almennt þreyttir
eftir langan akstur, og þótti því sumum
kominn tími til að fara að koma sér í hátt-
inn, og tóku þeir því að troða sér niður
í svefnpokana sína. Sofið var í einum sal,
því að illmögulegt reyndist að tjalda fyrir
illviðri, þeim sem það höfðu hugsað sér.
Ekki varð ég vör við, að samkomulag væri
ekki sæmilegt þarna, þó að allir yrði að
„sofa saman“, en þeir sem beztan svefn-
frið vildu hafa, bjuggu sér náttból uppi á
leiksviði. Einstöku nátthrafnar voru á
SJ ÁLFSBJÖRG 29