Sjálfsbjörg - 01.07.1970, Blaðsíða 31

Þröngt mega sáttir „sofa".
Viti menn, þegar við fórum að hyggja
að Isfirðingunum, var þá ekki litli bíllinn
týndur aftur, svo að við urðum að láta
hann lönd og leið. Eins og ég sagði þér
áðan, Pálína mín, er hann ekki enn kom-
inn í leitirnar hálfum mánuði síðar. Ég
hygg, að þú takir undir þá ósk með mér,
að hann hafi ekki villzt í Austfjarðaþok-
unni.
Bolvíkingarnir voru ekki í „samfloti“
með okkur heim, því að leiðir okkar lágu
ekki saman lengur. Þeir veifuðu okkur því
glaðlega, er þeir óku fram hjá okkur og
spjölluðu aðeins við okkur, er við ókum
fram á þau, maulandi vestfirzkan harð-
fisk, eftir að við komum að Laxárdalsheið-
inni. Mikla kátínu vakti það í bílnum okk-
ar, er eiginkona varaformanns þeirra Bol-
víkinga tjáði okkur, að hún hefði verið svo
óheppin að gleyma kápunni sinni í „Hlé-
garði“. Hún virtist því hafa gert víðreist,
konan sú.
Heimferðin gekk eins og í sögu, þó að
kalt væri í veðri og við gætum hvergi farið
út til þess að snæða. Við höfðum haft skipti
á Trausta Sigurlaugssyni og Valgerði Guð-
jónsdóttur í Húnaveri, og voru einhverjir
að tauta um það, að Reykvíkingar myndu
hafa verið heppnari með þau skipti. Ann-
ars verð ég að segja framkvæmdastjóra
vorum það til verðugs hróss, að hann hegð-
aði sér óvenju skikkanlega, pilturinn, enda
tókst honum ekki einu sinni að halda stúlk-
unni við hlið sér vakanai. Hún steinsvaf
alla leiðina heim! — Erla reyndi hvað hún
gat til að halda uppi kátínu í bílnum, en
að endingu sofnaði jafnvel hún, enda voru
menn yfirleitt heldur „dasaðir“.
Meðal okkar Isfirðinga er mikil ánægja
ríkjandi með sumarmótið að þessu sinni.
Þótt leiðin væri óvenju löng og ströng og
ekki komið til Isaf jarðar fyrr en 2.30 eftir
miðnætti, var ánægjan yfir að hitta fé-
lagana ríkari í hug okkar.
Við vildum svo gjarnan geta þakkað
okkar ágætu félögum ánægjulegar sam-
verustundir og tjáð þeim, hve mjög við
hlökkum til að hitta þá ,,næst“!
Þú kemur þessu til skila fyrir okkur,
Pálína mín, sem hefðir svo sannarlega átt
að vera ein í hópnum.
Vertu svo ævinlega kært kvödd af þinni
einlægri frænku,
Björgu.
SJÁLFSBJÖRG 31