Sjálfsbjörg - 01.07.1970, Blaðsíða 15

fundi sálfræðinga af gyðingaættum í
heimsstyrjöldinni og hefur síðan verið
dreift um veröld alla án þess nokkur fengi
rönd við reist. Firring er auðvitað sálar-
ástand, einna líkast því að bíða eftir strætó
á leið númer nítján. Það er mikið hispsum-
haps hvort sá strætó kemur nokkru sinni,
dóttir mín, því að hann er ekki með í nýja
leiðakerfinu. Kannski skil ég ekki firr-
inguna rétt, ljúfan — svona, sittu kyrr —
en hitt veit ég, að hún er sá minkur í búri,
sem í fyrstu skyldi verða til hagsældar og
yndisauka en slapp út og eyddi öllu fugla-
lífi í landinu. Svo fer jafnan þegar sálfræð-
ingar koma saman. Núnú — þetta er sem
sagt nokkurskonar kontaktleysi ef þú skil-
ur það betur.
Mjök erumka tregt orð þín að nema,
mælti Lúsk og var ófrýn mjög, langamma
mín heitin, Hít tröllkona kvað mér jafnan
kvöldljóð á gotnesku en afi minn, Bárður
í Búrfelli truntaði við mig dróttkvæðar
Þar koma högg, er þrýtur mól.
SJÁLFSBJÖRG 15