Sjálfsbjörg - 01.07.1988, Qupperneq 54

12. þing bandalags
fatlaðra á Norðurlöndum
Bandalag fatlaöra á Norður-
löndum hélt 12. þing sitt í
Þrándheimi í Noregi dagana
16. til 19. júní sl. Þátttak-
endur á þinginu voru um 110,
þar á meðal var töluverður
hópur íslendinga frá
Sjálfsbjörg, landssambandi
fatlaðra.
Bandalagið heldur þing sitt
til skiptis í aðildarlöndunum á
fjögurra ára fresti. Meðal efnis
á þinginu nú voru skýrslur
landanna um þróun málefna
fatlaðra árin 1984 til 1988.
Hópumræður voru síðan um
eftirtalin efni:
1. Einkarekstur á þjónustu við
fatlaða.
2. Tölvur og fatlaðir.
3. Líknarsjónarmið og þjón-
usta samfélagsins við fatl-
aða.
4. Samöngumál fatlaðra,
framsögumaður þar var
Valdimar Pétursson frá
Akureyri.
Bandalag fatlaðra á Norður-
löndum hefur undanfarin ár átt
þess kost að tilnefna fulltrúa í
ýmsar samnorrænar nefndir á
sviðum málefna fatlaðra. Jafn-
framt hefur innan bandalagsins
verið mikið rætt um sameigin-
lega merkingu á bifreiðum fatl-
aðra sem stöðumerki á bif-
reiðastæðum. Bandalagið
hefur einnig rætt mikið fjár-
öflunarleiðir aðildarfélaganna
og ýmis önnur sameiginleg
hagsmunamál.
Núverandi formaður banda-
lags fatlaðra á Norðurlöndum
er Jens Knudsen Kokborg frá
Danmörku og framkvæmda-
stjóri bandalagsins er Boo Fog-
elberg frá Svíþjóð. Fulltrúar
íslands í stjórn bandalagsins
eru Jóhann Pétur Sveinsson og
Theodór A. Jónsson.
í lok þingsins var samþykkt
ályktun sem send var öllum
ríkisstjórnum Norðurlandanna
og fer hún hér á eftir.
„Við viljum minna ríkis-
stjórnir Norðurlandanna á, að
öll Norðurlöndin undirrituðu
samþykkt Sameinuðu þjóð-
anna um málefni fatlaðra 1983.
Sex ár eru liðin og ennþá
höfum við ekki séð að þróunin
í þessum málum hafi verið sú
sem við vonuðumst eftir. Þró-
unin hefur ekki veitt okkur
jafnrétti. Þvert á móti full-
yrðum við, að Norðurlöndin
fremji augljós brot á mannrétt-
indum, að fatlaðir séu beittir
misrétti.
Eftir Theodór
A. Jónsson
Okkur er ekki tryggður aug-
ljós réttur okkar til að geta
lifað innihaldsríku og
mannsæmandi lífi. Á okkur er
lagður meiri kostnaður, t.d.
vegna heimilishjálpar og ferða-
laga. Stjórnmálamenn hafa
stöðvað framgang félagslegra
mála og í heilbrigðis- og
sjúkrakerfinu með þeirri
afsökun að samfélagið beri
ekki meiri kostnað.
Þetta er misrétti.
Við getum ekki verið þátt-
takendur í samfélaginu þegar
grundvallarréttindi okkar eru
ekki virt. Þessi þróun er í mót-
sögn við þá samstöðu sem við
berjumst fyrir í NHF, Banda-
lagi fatlaðra á Norðurlöndum.
NHF krefst þess að ríkis-
stjórnir Norðurlandanna axli
ábyrgð sína gagnvart fötluðum
á Norðurlöndum. Norrænu
ríkisstjórnirnar og stjórnvöld
verða að notfæra sér þá þekk-
ingu sem samtök fatlaðra hafa.
Forsenda þess er að litið sé á
fulltrúa samtaka fatlaðra sem
sérfræðinga hvað varðar
lausnir á málefnum fatlaðra.
Við bjóðum fram alla okkar
þekkingu og reynslu. Við
viljum gjarnan vera með í
ráðum en víkjum aldrei frá
kröfunni um mannsæmandi
líf.“
Á heimleið stoppuðu
íslensku fulltrúarnir tvo daga í
Osló og kynntu sérþá starfsemi
landssambands fatlaðra í Nor-
egi.
Næsta þing Bandalags fatl-
aðra á Norðurlöndum verður
haldið að fjórum árum liðnum í
Danmörku.
52 SJÁLFSBJÖRG