Fréttablaðið - 21.05.2022, Síða 118

Við feng-
um þetta
árið erfiðar
aðstæður
svo sem
fimbul-
kulda og
snjó-
blindu.
Vilborg Arna
Þetta var frábær stund
og Íslendingar eru svo
sannarlega að sækja í
sig veðrið þegar kemur
að ferðum af þessari
stærð.
Vilborg Arna
Vilborg Arna Gissurardóttir
og Brynhildur Ólafsdóttir
fóru fyrir átta manna leið-
angri þvert yfir Grænlands-
jökul og þurftu að þola 42
stiga frost með vindkælingu
þegar kaldast var.
Hópurinn lenti á Reykja-
v í k u r f lug vel l i u m
k völdmatarleytið á
miðvikudag og voru
fagnaðarfundir þegar
leiðangursmenn föðmuðu fjöl-
skyldumeðlimi sína eftir mánað-
araðskilnað og erfiðar aðstæður.
„Við Brynhildur vorum búnar að
ræða þetta öðru hvoru í tvö ár áður
en við létum slag standa og auglýst-
um ferðina síðasta haust,“ segir Vil-
borg Arna aðspurð um forsöguna.
„Það er ákveðinn hópur sem
hefur verið að stunda ferðaskíða-
mennsku síðustu ár og vaxið innan
greinarinnar svo sífellt f leiri eru að
verða tilbúnir til þess að takast á við
verkefni af þessari stærðargráðu.“
Hún segir hópinn sem skráði sig
til leiks sterkan og reynslumikinn,
sem er auðvitað lykilatriði í slíkri
áskorun. Fólk sem hefur ýmist
stundað útivist í áratugi eða komið
inn af krafti síðustu ár. „Flestir
höfðu tekið þátt í verkefnum á
okkar vegum áður, svo sem í Vatna-
jökulsþverunum, háfjallaferð til
Nepal og fleira. Það er gaman að sjá
greinina vaxa og þróast í þessa átt.
Bakgrunnurinn hjá þátttakendum
er fjölbreyttur og kemur úr björg-
unarsveitastarfi, úr hópastarfi í
ferðafélögunum og þátttöku í
gönguskíða- og últrahlaupum.
Hæfileikarnir leyndu sér heldur
ekki þegar kom að því að leysa
hin ýmsu mál, svo sem viðgerðir á
búnaði, saumaskap eða frumlegri
eldamennsku til þess að brjóta upp
daglega matseðilinn,“ segir Vilborg.
Gaman að konum fjölgi
Vilborg var að þvera Grænlands-
jökul í annað sinn en í fyrra skiptið,
fyrir áratug, gekk hún í öfuga átt.
„Það var lærdómsríkur leiðangur
og fyrsta ferðin mín af þessari
stærðargráðu. Í gegnum tíðina hafa
konur verið í minnihluta þeirra sem
stýra stórum leiðöngrum og það er
gaman að fylgjast með og taka þátt í
þeirri þróun að fjölga þeim.“
Eins og fyrr segir stýrði Vilborg
leiðangrinum við aðra konu, hina
reyndu Brynhildi Ólafsdóttur, en
Vilborg segir þær vinna vel saman í
stórum ferðum, enda farnar að læra
vel hvor inn á aðra.
„Það er ómetanlegt að eiga trausta
og góða félaga úti á örkinni.“
Leiðin yfir Grænlandsjökul frá
vestri til austurs er 540 kílómetrar
samkvæmt korti, en Vilborg segir
sjálfa gönguna þó lengri enda þurfi
stundum að taka beygjur og sveiga.
„Sérstaklega fyrstu dagana sem
liggja í gegnum bláísinn, sem helst
er hægt að líkja við völundarhús.
Hæsti punktur jökulsins er um
2.500 metrar en hækkunin sjálf er
meiri þar sem stallar og landslag eru
í jöklinum.“
Vilborg segir oft hægt að ná smá
rennsli á skíðunum niður í móti.
„En maður þarf að borga fyrir það
með því að skíða upp á bungu strax
á eftir.“
Fimbulkuldi og snjóblinda
Vilborg segir það reyna á bæði and-
lega og líkamlega að þvera jökulinn.
„Flestir finna fyrir þreytu, sumir
fá álagsmeiðsli og svo er þetta líka
langur tími að heiman frá fjölskyld-
unni sem getur reynt á. Við fengum
þetta árið erfiðar aðstæður, svo sem
fimbulkulda og snjóblindu,“ segir
Vilborg en hún lýsir snjóblindu á
við það að skíða inni í mjólkurglasi.
„Því ekki er hægt að greina mun á
himni og jörðu.“
Eins segir hún færið hafa verið
svokallað sandpappírsfæri. „Það
stafar af miklum kulda en þá er
ekkert rennsli á skíðum og sleðum
og færið verður því mjög þungt. Það
er því óhætt að segja að hafa þurfti
fyrir hverjum kílómetra og þessum
fáu góðu dögum sem við fengum var
tekið fagnandi af lífi og sál.“
Vilborg segir alla hafa einhvern
tíma átt erfiða daga í leiðangrinum
og að það sé eitt af því sem þurfi að
hugsa vel fyrir fram, hvernig maður
ætlar að díla við slíkar stundir,
því þær séu óhjákvæmilegar á svo
löngum tíma.
„Gott pepp frá félaga, tónlist eða
hljóðbók í eyrun getur gert krafta-
verk á slíkum stundum og flestir ná
sér fljótt og vel á strik. Ég elska sjálf
að vera með eitthvað á takteinum,
bæði þegar ég er í stuði sem og þegar
á þarf að halda.“
Verbúðar-playlistinn alla leið
Í þessari ferð vildi þó ekki betur til
en svo að niðurhalið á síma Vilborg-
ar misfórst eitthvað, en hún taldi sig
vera að leggja af stað með gríðarlega
gott og skemmtilegt úrval af tónlist.
„Það vildi þó ekki betur til en svo
þegar að á reyndi að þá var eitthvað
minna inni á símanum, eiginlega
bara nokkur lög eða óviðjafnan-
legur Verbúðar-playlistinn á Spot-
ify. Mörg lögin eru algjör nostalgía
og gaman að tralla með en ég viður-
kenni að það gerði ekki mikið fyrir
stuðið í mér að fá lögin Máninn hátt
á himni skín eða Nú er árið liðið, í
þúsundasta skiptið í ferðinni, en
það er samt svolítið fyndið. Ég valdi
lagið Svart-hvíta hetjan mín sem
lag ferðarinnar hjá mér,“ segir hún
og hlær.
Hópur Vilborgar og Brynhildar
var þó ekki einn á Grænlands-
jökli enda annar íslenskur hópur
á vegum leiðsögumannsins Einars
Torfasonar einnig á ferðinni og urðu
miklir fagnaðarfundir þegar þeir
mættust á hájöklinum.
Tveir íslenskir hópar í fyrsta sinn
„Við gengum frá vestri til austurs en
sá hópur gekk í hina áttina, svo við
mættumst á jöklinum. Við vorum í
sambandi í gegnum skilaboð sem
send voru í gegnum gervihnött
enda ekkert símsamband á jökl-
inum. Þannig náðum við að bera
saman bækur okkar og sjá til þess
að við værum örugglega á sömu
stefnu og gátum ákvarðað hvenær
hóparnir myndu ná saman. Það var
líka skemmtilegt og hvetjandi að
skrifast á og fá fréttir af hvert öðru,
auk þess könnuðust menn við hver
annan í hópunum.“
„Þetta er í fyrsta skipti sem tveir
íslenskir hópar af þessari stærð
Óvænt en sannarlega ánægjulegt faðmlag eftir 30 daga á jökli. Fréttablaðið/Valli
Björk
Eiðsdóttir
bjork
@frettabladid.is
Yfir Grænlandsjökul
í fimbulkulda
38 Helgin 21. maí 2022 LAUGARDAGURFréttablaðið