Skessuhorn - 26.01.2022, Blaðsíða 26

MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 202226
Eftirfarandi vangaveltur við punkta
bæjarstjórnar eru frá leiðbeinend-
um Fjöliðjunnar með meðbyr frá
stjórnendum Fjöliðjunnar. Við ósk-
um eftir svari sem fyrst þar sem út-
skýrt er nánar hvað við er átt, með
rökstuðningi á hvernig sú ákvörðun
er til hagsbóta fyrir starfsmenn
Fjöliðjunnar.
Á kynningu ykkar á nýrri „Sam-
félagsmiðstöð“ var farið yfir þrjú
atriði sem ákvörðun þessi byggði á
og væri hagkvæmur fyrir þær þrjár
starfsstöðvar sem ætlað er að verði
þar.
1. ,,Með Samfélagsmiðstöð er
hægt að byggja upp þjónustu
og tækifæri til frístundastarfs
fyrir alla íbúa, skapa aðstöðu
til þátttöku til atvinnu, náms,
endurhæfingar og til fræðslu
og frístunda. Fjölbreyttur
starfsmannahópur með ýmsa
sérþekkingu getur eflt þekk-
ingarflæði sín á milli.“
„Samfélagsmiðstöð“ getur
hljóm að vel. Starfsmenn Fjöliðj-
unnar eiga hins vegar annað og
betra skilið en að vera stíað í sund-
ur og stúkað í hólf með öðrum,
bara til að gefa þessu öllu gott nafn.
Þarna er verið að slíta okkar hóp
í sundur til að sameina með öðr-
um hópum sem eiga ekki endi-
lega samleið með starfsmönnum
Fjöliðjunnar. Starfsmannahóp-
ur Fjöliðjunnar er fjölbreyttur og
margir hverjir mjög viðkvæmir og
geta verið berskjaldaðir innan um
aðra hópa.
Samfélagið og við sjálf ger-
um kröfur og óskum eftir því að
fólk með fötlun vinni á almenn-
um vinnumarkaði. Þetta samsvarar
eldri hugmyndafræði um normalís-
eringu þar sem að hugsunin er sú
að fatlað fólk eigi að aðlaga sig að
samfélaginu. Nú á dögum tölum
við um sjálfsákvörðunarrétt fólks
á eigin lífi. Í fyrstu skýrslu Íslands,
frá árinu 2020, um framkvæmd
samnings Sameinuðu þjóðanna um
réttindi fatlaðs fólks segir:
„Litið er á hugtakið fötlun frá
félagslegu sjónarhorni. Í því felst
að fyrir því séu einnig félagslegar
ástæður að fólk með skerta færni
eigi þess ekki kost að taka full-
an þátt í samfélaginu til jafns við
aðra. Hugtakið lýtur þannig að
tengslum einstaklings með skerta
færni og umhverfis hans. Með
því er athygli beint að þeim fé-
lags- og umhverfisþáttum sem tak-
marka jafnræði, til dæmis tjáskipt-
um og aðgangi að upplýsingum og
menntun. Ráðstafanir til að auka
jafnræði skulu því snúa bæði að því
að styrkja forsendur einstaklings-
ins til þátttöku og laga aðgengi að
samfélaginu að þörfum hans. Með
því móti verði áfram dregið úr að-
greiningu og félagslegri einangrun
fatlaðs fólks.“
Það er því samfélagið sem fatlar
fólk með því að setja upp hindran-
ir sem hamla því að taka þátt út frá
þeirra styrkleika og getu.
Margir úr starfsmannahópi
Fjöliðjunnar munu alltaf þurfa ör-
uggt vinnuumhverfi. Það er skylda
samfélagsins að gera þeim kleift
að vaxa og vera þau sjálf. „Samfé-
lagsmiðstöð,“ fyrir fjölda fólks sem
ætlað er hólf í fjölbýli, samræm-
ist ekki við þeirra þörf á öruggu
vinnuumhverfi.
„Fjölbreyttur starfsmannahópur
með ýmsa sérþekkingu getur eflt
þekkingarflæði sín á milli.“ Okk-
ur langar að vita hvað þið eigið
við með þekkingarflæði? Og hvaða
þekking er það sem þarf að flæði
á milli Fjöliðjunnar og annarra
starfsstöðva, og þarfnast þess að
vera í sama húsi?
Hvernig sjáið þið fyrir ykkur að
leiðbeinendur Fjöliðjunnar gangi
í störf annarra deilda og hvernig
getur það verið hagur starfsfólks
Fjöliðjunnar?
Hvernig er ykkar sýn á að þessi
hugmynd hlúi betur að starfsmönn-
um Fjöliðjunnar?
2. „Á forsendum hugmynda-
fræði um samfélag án að-
greiningar og í ljósi þess að
starfsemi Akraneskaupstaðar
sem nú dreifist á marga staði
fær húsnæði mun fyrr, jafnvel
mörgum árum fyrr. Í dag er
lítið flæði fagþekkingar á milli
staða né samnýting á rýmum.
Hver (Starfsendurhæfing),
Frístundastarfið og Þorpið fá
húsnæði mun fyrr sem annars
yrði að bíða í mörg ár. Seinkun
verður frá fyrri hugmyndum
á uppbyggingu fyrir Fjöliðj-
una en markmiðið er að búa
til öflugra húsnæði sem mun
hlúa betur að starfsmönnum
og notendum nýja húsnæð-
isins Fjöliðjunnar, HVER og
félagsmiðstöðvar og annars
frístundastarfs. Jafnframt
möguleiki að skapa glæsilega
aðstöðu í garði sem er við Dal-
braut 8 þar sem verður gróð-
urhús og matjurtaræktun svo
eitthvað sé nefnt sem nýtist í
fjölbreyttu starfi miðstöðvar-
innar.“
Fyrir Fjöliðjuna mun þetta seinka
því að framtíðarhúsnæði verði til-
búið en við höfum nú þegar beðið
í tæp þrjú ár og erum nú samt fyrir
aftan byrjunarreit!
Hvaðan kemur sú sýn að þessi
lausn sé betri en fyrri hugmynd
sem hefur verið í undirbúningi síð-
astliðin ár í samstarfi við fólk sem
vinnur og stjórnar Fjöliðjunni?
Hvernig funduð þið það út?
Hvers vegna er það neikvætt að
þessar starfsstöðvar dreifist um
bæjarfélagið? Hvað réttlætir það
að þessar þrjár starfsstöðvar þurfi
að vera undir sama þaki? Hvers
vegna ekki Þorpið, bókasafnið og
sundlaugin? Eða HVER, bæjar-
skrifstofan og bókasafnið? Með
þessu fyrirkomulagi er verið að
rífa okkar starfsemi í sundur til að
púsla saman með öðrum. Við höf-
um átt í góðu samstarfi við Þorpið
og HVER undanfarin ár án þess að
vera undir sama þaki, af hverju þarf
að breyta því núna?
Fyrir marga starfsmenn er gróð-
urhúsið mikilvægur hvíldarstað-
ur þar sem þeir geta ýmist stundað
ræktun eða nýtt rýmið til slökunar,
átt gæðatíma í spjalli og fengið sér
kaffisopa. Þarna vinnum við með
Eden hugmyndafræðina þar sem
áherslan er á samveru og félags-
skap, að njóta í núvitund, verkefnið
sjálft er ekki aðalatriðið sem unnið
er út frá. Heldur geta og áhugi
einstaklingana í samstarfi við leið-
beinendur þar sem allir finna sig og
hafa hlutverk.
Við viljum hafa garðinn opinn
fyrir samfélagið. Það verður þó að
vera í samræmi við aðstæður okk-
ar starfsmanna, að deila garðinum
með öðrum hópum er almennt ekki
mögulegt án þess að tapa miklum
gæðum í starfi.
Í fyrstu var gert ráð fyrir að
Fjöliðjan yrði með gróðurhúsið á
lóðinni að Dalbraut 10 með aðgang
að Orkuveitugarðinum að Dal-
braut 8. Þetta hefur verið minnkað
niður í einungis garðinn á Dalbraut
8. Ef við ættum að nýta lóðina þar
til matjurtaræktunar og annarr-
ar ræktunar þá þyrfti að fella flest
trén. Það yrði því ekki lengur fal-
legur trjágarður heldur lóð fyrir
gróðurhús.
Hvernig er ykkar sýn á að þessi
hugmynd hlúi betur að starfsmönn-
um Fjöliðjunnar?
3. „Fjárhagsgreining leiðir til
þess að þessi valkostur er hag-
kvæmari til lengri tíma m.t.t.
uppbyggingar. Fjárfesting er
meiri til að byrja með en tekj-
ur af auknu byggingamagni
á Dalbrautarreit eru meiri af
þessum valkost fyrir Akranes.
Jafnframt er tækifæri til að því
að veita betri þjónustu við íbúa
sem verður hagkvæmari sem
m.a. felst í samnýtingu rýma
og nýtingu á fagfólki.“
Skoðum orðræðuna „samfélag
án aðgreiningar“. Okkar skilning-
ur á orðræðunni er úr samningi
Sameinuðu þjóðanna um réttindi
fatlaðs fólks, þar segir m.a. í 10.
grein: „Aðildarríkin árétta að sér-
hver mannvera eigi meðfæddan rétt
til lífs og skulu gera allar nauðsyn-
legar ráðstafanir til þess að tryggja
að fatlað fólk fái notið þess á virk-
an hátt til jafns við aðra“. Okkar
skilningur er ekki að deila húsnæði
með börnum og fólki í endurhæf-
ingu. Hvernig er það samfélag án
aðgreiningar? Hvers vegna ekki að
deila byggingu með bæjarskrifstofu
bæjarins? Þar værum við brautryðj-
endur í þessum málum sem sýndi
framsækni Akraness. Bygging með
fötluðu fólki, börnum og fólki í
endurhæfingu er ekki brautryðj-
andi á íslenskum og evrópskum
vettvangi heldur pláss- og peninga-
sparnaður.
Hvernig skilgreinið þið samfélag
án aðgreiningar?
Hvernig á þessi samnýting rýma
að vera? Hvaða rými á að nota
saman og hvernig sjáið þið hag í því
fyrir starfsfólk Fjöliðjunnar?
Aftur komið þið inn á samnýt-
ingu starfsfólks. Hvernig sjáið þið
samnýtingu okkar fagfólks innan
þessarar samfélagsmiðstöðvar?
Komið er inn á að íbúar Akraness
geti nýtt þessi rými líka, hvernig
nýting er það?
Það ætti ekki að þurfa að taka
það fram enn á ný en í ljósi stöð-
unnar í dag virðumst við ekki geta
sagt hlutina nógu oft. Vinna með
fólki sem þarfnast aðstoðar og leið-
sagnar er vandmeðfarin sem verð-
ur að sinna af alúð og trúmennsku.
Því viljum við árétta enn og aftur að
Fjöliðjan er viðkvæmur vinnustað-
ur og er samnýting rýma og fag-
fólks ekki hagkvæm fyrir starfsemi
Fjöliðjunnar.
Eflaust er að fjárhagslega sé
best að hafa starfsemi Fjöliðjunn-
ar á fyrstu hæð í blokk vegna þess
að íbúðir á fyrstu hæð eru ekki jafn
auðseljanlegar og því kjörið að setja
okkur þangað. Þannig að í raun
snýst þetta aldrei um fólk heldur
peninga?
Hvernig er ykkar sýn á að þessi
hugmynd hlúi betur að starfsmönn-
um Fjöliðjunnar?
Viðauki
Akranes er eftirsóttur bær í mikilli
sókn. Alls staðar eru framkvæmdir
og rými fyrir íbúðarhúsnæði og alls
kyns atvinnurekstur er að verða til.
Þurfum við virkilega að deila hús-
næði með öðrum og starfa undir
fjölbýlishúsi?
Móttaka einnota umbúða er
órjúfanlegur hluti af heildarmynd
Fjöliðjunnar og mikilvæg lang
flestu okkar fólki, þangað sækja þau
daglega til að fylgjast með gangi
mála og taka þátt í þeirri vinnu sem
fer þar fram.
Í okkar hugmyndafræði reynum
við að finna og nota styrk hvers og
eins til vinnu, við höfum þessi tæki-
færi sem flöskumóttaka, Búkolla,
gróðurhús og önnur verkefni eru
daglega til staðar fyrir starfsmenn
Fjöliðjunnar, það er eitthvað sem
við á Akranesi getum verið stolt af.
Ósk okkar hefur alltaf verið að
fá Búkollu til okkar og fundum við
vilja ykkar fyrir því. Við finnum
þann vilja ekki í dag og er eins og
það hafi aldrei staðið til. Búkolla
þarf og ætti að vera við hlið Fjöliðj-
unnar því hún á að vera í boði fyrir
alla starfsmennina. Við viljum hafa
Pennagrein
Opið bréf til bæjarstjórnar Akraneskaupstaðar