Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1986, Síða 27

>
SUOMI
Hvín í fornum furutrjám,
fýkur barrið líkt og ryð.
Að fer haustsins svala svið
sveipað skýjaflókum grám
— og allt þess dregur dám.
Það freyðir kringum fljótabát
sem falli nótt í grát.
Að morgni glitast mór og hlíð
og merlast tíbrá síðla dags.
Það er sem draumur leiti lags
að líðayfir djúpin víð,
er sígur sólin blíð.
Og birkikjarrið bœrir hljótt
hin bleika sumarnótt.
Þér, væna þúsund vatna land,
sé vinarþökk fyrir sumardraum
og fljóta þinna stríðan straum
og stranda þinna mjúka sand
— og firðblátt jjallaband.
En síðast firnist flas — og sorg
á ferð um Bjarnarborg.
Þar lestin hafði drykkjardvól
í dúnalogni undir nótt,
og allir hlupu hratt og skjótt
að hefta þorstans megnu kvöl
og svolgra ískalt öl.
í búðinni mér birtist þú,
þitt bros — ó von og trú.
Sem haustsins ax var hár þitt gyllt
og himinblámi augum frá
— og blómsturknappar brjóstum á!
í r'ódd þinni var reising stillt
og ríkum hljómi fyllt,
sem minnti á lands þíns söngvasjóð
— Suomis töfraljóð.
í kvikri andrá kenndi eg Ijóst
að kominn var eg á þann fund,
sem um mig dreymdi alla stund
og eftir hafði þrá mín sótgt
— mér blásin snemmt í brjóst.
Við skenkiborð — svo skœr og fríð
þú skeinst við mér um síð.
Hvað gagnar nú, að gjört eg veit,
hvað gera bar mér þessa nótt:
að grípa þig í fang mér fljótt
og færa burt af slíkum reit
— þú ást mín yndisheit.
Ó allt til dauðans dæmist hart
vort dáðaleysið margt.
Mér fannst þú hvísla: „Hjá mér dvel,
— ég heyri 'órlaganna boð!“
En heyrði eg? Æ helgu goð,
í hlustum mér var eldhörð skel.
Eg þagði þig í hel
— en leit með þrá þín augu í,
er eimreið blés á ný.
Og m'órg ein lest á brottu býst
frá björtum draumi, víst er það.
Já, einn eg þeytist stað úr stað,
og stuna upp úr fylgsnum brýzt.
Sem skuggi að mér skýzt
sú minning blandin mestri sorg
um mey í Bjarnarborg.
Baldur Pálmason íslenskaði.
Bjamarborg