Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1986, Síða 41

eftir að hafa öðlast trúarsannfæringu.
Eftir hádegi var aftur sest á skóla-
bekk en um kvöldið var enn ekið af
stað og nú í vesturátt frá Kiruna til
Nikkaluokta. Þaðan liggja ýmsar
gönguleiðir til fjalla, m.a. til Kebne-
kaise, en fjallganga var ekki á dagskrá
í þetta sinn. í farangrinum voru
drykkjarfong og pylsur og í baka-
leiðinni var slegið upp grillveislu úti í
skógi og reynt að láta ekki á sig fá þótt
blóðþyrstar flugur hefðu áhuga á að-
komufólkinu.
Við Norðurheimskautsbauginn.
Sumarnætur á Norðurkollu hafa
mikið aðdráttarafl og því um að gera
að láta ckki ónotað það tækifæri að
njóta miðnætursólarinnar í sumar-
kyrrðinni í Kiruna, en svefntíminn
varð í styttra lagi.
Seinasta morguninn í Kiruna var
haldið í skoðunarferð í járnnámurnar.
Stórfenglegt var að aka um þessi
lengstu námagöng í heimi, en göngin
eru yfir 400 km löng. Þarna inni er
heilmikið gatnakerfi með umferðar-
ljósum og merkjum. Inni í námunni
er kvikmyndasalur og var okkur sýnd
þar kvikmynd um vinnslu járngrýtis.
Að því búnu voru settir í gang borar
og gröfur, þannig að forvitið ferðafólk
gæti séð hvernig raunveruleg náma-
vinnsla fcr fram. Ekki var laust við að
sumir fengju innilokunarkennd í
þungu, rakamettuðu loftinu, ekki
hvað síst þegar vinnuvélarnar voru
settar í gang. Við lok skoðunarferðar-
innar var okkur boðið að taka með
okkur sýnishorn af málmgrýti og létu
flestir ekki segja sér það tvisvar.
Hádegisverðurinn, hreindýrakjöt,
beið nú í lýðháskólanum. Eftir hádegi
var farangrinum komið fyrir í bílnum
og því næst haldið af stað. Komið var
við í ráðhúsinu og það skoðað undir
leiðsögn Siwerts. Ráðhúsið er mjög
stórt og geysilega íburðarmikið og
feiknin öll eru þar af listaverkum. Á
ráðhúsinu er sérkennilegur 45 m hár
klukkuturn með 23 mismunandi
klukkum.
Bráðlega kvöddum við Kiruna og
ferðinni var heitið til Luleá. Undir
kvöld komum við til Luleá og Lille-
mor Johansson tók þar á móti okkur
fyrir hönd Norræna félagsins. Gist-
ingu fengum við í sömu byggingu og
Norræna félagið hefur aðsetur í og um
kvöldið gafst okkur kostur á að líta
næturlíf borgarinnar.
Morguninn eftir var ýmist haldið í
verslunarleiðangur eða út í sólina, en
eftir hádegið var farin skoðunarferð
um bæinn undir leiðsögn Lillemor.
Um kvöldið var farið á kínverskt
veitingahús, flestir þágu síðan
heimboð Lillemor, en þaðan var svo
haldið á „logdans“ eða hlöðuball.
Dansað var við undirleik hljóm-
sveitar í einhvers konar hlöðu úti í
skógi. Jafnrétti ríkti á dansleiknum og
skiptust herrar og dömur á að bjóða
upp í dans, eftir ljósmerkjum sem gef-
in voru. Dansaðir voru tveir dansar í
röð og dansfélaganum því næst fylgt
til sætis eða út að vegg, því að önnur
sæti var ekki að finna í húsinu en
örmjóa bekki meðfram veggjum.
Dansgestirnir voru auðsjáanlega
komnir til að skemmta sér og það
gerðum við svo sannarlega líka.
Daginn eftir var enn sest upp í rút-
una og var ekið í norðausturátt að
landamærum Finnlands. Stansað var
í Haparanda og þar skoðuð ný kirkja,
en síðan ekið yfir brú þá er skilur að
Svíþjóð og Finnland og yfir í bæinn
Tornio.
Afangastaðurinn var Kemi, en áður
en þangað kom var stansað við kirkju.
Enda þótt við hefðum skoðað margar
merkar og fallegar kirkjur í ferðinni,
þá var þessi sú forvitnilegasta. Kirkj-
an, St. Mikaels-kirkja, er steinkirkja
byggð á árunum 1510—1521 og þjón-
aði lengi stórum hluta finnska Lapp-
lands. í kirkjunni hafa verið litríkar
skreytingar og um 1650 voru þar mál-
aðar loftmyndir úr píslarsögu Krists,
sem varðveist hafa nokkuð vel. í
kirkjunni er varðveitt lík prests sem
var sóknarprestur í Kemi í 30 ára
stríðinu og dó árið 1629. Samkvæmt
venju var presturinn jarðsettur undir
kirkjugólfinu en síðar kom í ljós að
líkið rotnaði ekki. Presturinn á að
hafa sagt eitthvað á þessa leið í pré-
dikun: „Megi ég rotna í Helvíti, séu
orð mín ekki sönn.“ Nútímaskýringar
eru hins vegar þær, að óvenjuþurr
jarðvegur hafi þurrkað upp lík
prestsins sem og önnur lík er þarna
eru grafin.
Senn var komið að því að kvcðja
rútu og bílstjóra. Var það gert við
hátíðlega athöfn, þar sem öllum voru
afhentar viðurkenningar fyrir fjöl-
breytileg afrek í ferðinni.
Hópurinn kom sér fyrir í lestinni og
Lappland var kvatt með von um að
komast þangað aftur seinna. Ferða-
þreyta var farin að segja til sín og
líklcga höfum við aldrei farið jafn-
snemma að sofa og þetta kvöld. Lest-
arkojurnar voru notalegar og skröltið
í lestinni steinsvæíði alla fljótt.
Að morgni var komið til Helsinki
og farangrinum komið fyrir í geymslu
á brautarstöðinni. Þennan dag gat
hver og einn gert það sem hugurinn
girntist. Um kvöldið var haldið út á
flugvöll og til íslands kom hópurinn
árla morguns þriðjudaginn 1. júlí eftir
langt, ánægjulegt og lærdómsríkt
fcrðalag.