Íslenzk fyndni - 01.06.1957, Page 52

5°
Þú leiðir menn á lasta veg
af lífsins götu spennir.
Ályktun þessa eg þar af dreg,
að þú í helvíti brennir.
127.
pÁLL SKÁLDI lenti eitt sinn í sandbleytu, datt af
hestinum og missti annað ístaðið.
Þá kvað hann:
Istaðið fór til andskotans,
— ónáð hreppti slíka.
Það var tangartetrið hans,
hann tók mig ekki líka.
128.
]y(ÁLA-DAVlÐ orti eftirfarandi visu, er aldraður
maður, Jón Jakobsson, gekk að eiga imga konu:
Voldug vífni manna
vegur fjöll úr stað.
Glingri giftinganna
gamall hændist að.
Jón þó lengi léki laus,
konurindil keypti sér,
kastaði ás og daus.
129.
■yiLHJÁLMUR HÖLTER var eitt sinn í Rauðsgils-
rétt og kvað þá þessa leirbm-ðarvisu:
Þegar ég kem í Rauðsgilsrétt,
reyni ég til að yrkja.