Borgfirðingabók - 01.12.2015, Page 45
45
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2015
bæta að á þessum árum voru það konurnar sem fóru í fjósið svo það
bættist við langa vinnudaga auk þess sem vinna þurfti mat úr mjólkinni.
Kristín segir einnig að tónlist hafi mikið verið iðkuð á heimilinu. Börnin
lærðu á orgel og mikið var sungið. Móðir þeirra hefði sagt að aldrei
liði sér eins vel og þegar hún hlýddi á söng og spil barnanna sinna.
Sjálf söng hún vel og maður hennar einnig. Kristín man vel eftir þeim
sunnudegi þegar börnin sóttu mömmu sína fram í eldhús og báðu hana
að syngja með þeim lagið Lóan í flokkum flýgur. „Og Sesselja kom inn
og söng með, meira að segja stjórnaði röddum barna sinna allra, þeirri
söngskemmtun hef ég enn ekki gleymt.“
ÖRLAGADAGUR
Sesselja Þorbjörg varð ekki langlíf, hörmulegur atburður varð til þess
að hún lést fyrir aldur fram í apríl 1917. Það bar þannig til að norðan
stórhríð gerði snögglega þegar hún var ein á ferli á milli Stangarholts
og Valbjarnarvalla um kvöldmatarleytið laugardaginn fyrir páska.9 Varð
veður þetta þekkt um land allt og olli víða tjóni. Það skall á með miklu
frosti og menn voru ekki viðbúnir. Hermt er að Sesselja hafi verið á
heimleið eftir að hafa fært fólki góðar gjafir, jafnvel í óþökk bónda síns
sem ekki var alltaf vel við gjafmildi hennar. Daginn eftir fannst hún
örend skamt frá túngarðinum á Valbjarnarvöllum.10 Svo var sagt frá í
Ísafold stuttu síðar:
„Laugardagskvöld fyrir páska varð Sesselja Jónsdóttir, kona Jóns
hreppstjóra á Valbjarnarvöllum á Mýrum, úti. Hafði skroppið til
næsta bæjar í blíðviðri um daginn, en hríðin skollið á henni á
heimleið [...]. Var hún roskin orðin [55 ára], myndarleg merkis-
kona.“
Og svo var skrifað í Lögberg, blað Íslendinga í Kanada:
„Sesselja Jónsdóttir, kona Jóns Guðmundssonar á Valbjarnarvöllum
9 Þess má geta að réttum 100 árum áður en Sesselja Þorbjörg varð úti við Valbjarnarvelli lést þáverandi
húsfreyja á bænum Salbjörg Guðmundsdóttir húsfreyja við svipaðar aðstæður. Hún varð úti skammt
frá bænum í kafaldsbyl í desember 1817, 39 ára gömul. Þar er stakur steinn í mýrinni sem hún
leitaði skjóls við og hefur hann verið kallaður Salbjargarsteinn.
10 Lögrétta 1917. 11. apríl, bls. 66.