Borgfirðingabók - 01.12.2015, Page 170

170
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2015
Ég var eitt sinn búsettur ásamt eiginkonu og dóttur í Genf í Sviss en
eiginkona mín, Ingibjörg Davíðsdóttir, starfaði þar fyrir utanríkis þjón-
ustuna.
Á þeim tíma ferðuðumst við mikið um Alpana og oft sá maður fyrir
sér svipaða tinda og Skessuhornið, þar í fegurð Alpanna, t.d. Matter-
horn.
Nokkrum árum seinna vorum við svo flutt til Vínarborgar, sem er
stór kostleg borg, nánast eitt stórt listaverk, en það vantaði tignarleg fjöll
í næsta nágrenni.
Við hjónin höfðum stundum verið að skoða möguleika á að kaupa
jörð á Íslandi og héldum því áfram þó svo við værum búsett í Vín, en
ekki fundið neitt sem við vorum sátt við. Eitt sinn var eiginkonan svo að
skoða jarðir á netinu og rak þá augun í það að Horn í Skorradal væri til
sölu. Fórum við strax í að athuga málið, sem endaði svo með því að við
keyptum jörðina, enda hrifin af útsýninu og fjallafegurðinni á Horni.
Það var svo nokkru seinna að ég var að lesa viðtal sem var tekið á
hundr að ára afmæli langömmu konunnar. En í viðtali þessu rak ég aug-
un í að langamma hennar hafði verið í sambúð með manni sem var frá
Horni í Skorradal. Átti hún með honum tvö börn, en foreldrar hans
voru þá ábúendur á Horni.
Það kom sem sagt í ljós að afi og amma konunnar í fjórða lið höfðu
ver ið ábúendur á Horni. Þvílík tilviljun.
Það væri hægt að fjalla um margt í Skorradal í löngu máli, hvort sem
það tengist ábúendum jarða eða eigendum frístundahúsa. Má þar nefna
þörf á að allir hafi aðgang að hitaveitu og að ljósleiðari verði lagður í dal-
inn, en hitaveita er að hluta til komin. Mikil þörf er á vegabótum með
varan legu slitlagi og hringtengingu um vatnið. Eldhætta er all nokk ur,
þar sem mikið skóglendi er í dalnum. Kallar það því á öruggar flótta-
leiðir, jafn hliða öruggum flutningsleiðum sjúkra-og slökkvibíla. Ör-
yggis mynda vélum hefur verið komið fyrir við allar akstursleiðir í dalinn
og á að eins eftir að virkja kerfið. Margt fleira væri hægt að nefna, en ég
læt þetta gott heita í þetta sinn.