Borgfirðingabók - 01.12.2015, Page 192

192
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2015
Ekki er vitað hvað Birni gekk til með því að leyfa laugina en semja
ekki um aðstöðu við hana. Hann gæti hafa haft önnur not fyrir landið í
huga. Ekki eru heldur pappírar í gögnum ungmennafélagsins á Héraðs-
skjalasafni Borgarfjarðar um afstöðu nýrra eigenda, Ólafs og Helga
Bjarnasona, sem keyptu jörðina af dánarbúi Björns 1941 og hófu strax
sama árið stórhuga uppbyggingu garðyrkjustöðvar. Ekki þarf þó mikla
umhugsun til að átta sig á því að þeir hafa talið sig þurfa þetta land fyrir
ört stækkandi fyrirtæki enda var landið sunnan við sundlaugarhlaðið
fljótlega full byggt og stækkun yrði að verða í nágrenni laugarinnar.
Stórt íbúðar- og verslunarhús var byggt á túninu, á milli vegar og laugar.
Gróðurhús var byggt neðan við sundlaugina og sveppahús og hlaða risu
norðan við hana á næstu árum, raunar eftir að hætt var að nota laugina.
Þess má geta að Stafholtstungnahreppur tók frá land fyrir skóla og
opin berar byggingar þegar eigendaskipti urðu að Stafholtsveggjum en
tók ekki land neðan og sunnan við hverinn þar sem garðyrkjustöðin átti
að rísa. Hins vegar er talið að munnlegt samkomulag hafi verið gert um að
ungmennafélagið nyti sömu réttinda við laugina og hjá Birni Ólafssyni.
Eigendur Laugalands tóku ekki gjald fyrir afnot sundlaugarinnar af
landi og hita, eftir að þeir eignuðust Stafholtsveggi.
Draumur félagsmanna um samkomuhús rættist mörgum árum seinna
þegar félagsheimili reis við nýju sundlaugina á Varmalandi og þar fékk
ungmennafélagið nýtt heimili.
Sundlaugin varð baggi á ungmennafélaginu. Það þurfti að leggja kalt
vatn í hana og einhver mistök voru gerð við það, laga þurfti umhverfi og
stöðugar kröfur voru um að laga veginn yfir Veggjaháls svo bílfært yrði að
sundlauginni. Allt gekk þetta hægt og var á fundum ungmennafélagsins
auk þess rætt um að umgengni við laugina væri til skammar.
TEKJUR Í KASSANN
Laugalandsfólk bjó í miklu nábýli við sundlaugina og lét málefni hennar til
sín taka á vettvangi ungmennafélagsins. Bjarni Helgason lagði til á fundi
í félaginu á árinu 1952 að gerðar yrðu umbætur á sundlaugarrekstrin-
um. Einn maður yrði fenginn til að hafa umsjón með lauginni. Hann
lagði til að peningakassa yrði komið fyrir á sundlaugarskúrnum þar sem
fólk gæti látið sanngjarnt gjald af hendi rakna. Félagsmenn ættu þó að
vera gjaldfrjálsir. Hafa þyrfti eftirlit á sunnudögum og þegar farið væri
að taka gjald þyrfti að hreinsa laugina reglulega.