Rökkur - 15.05.1922, Qupperneq 46

92
hvað eg er að tala. Eg hefi farið um dálítið, strok-
meðSstVfnð • TtUr' En C§ greiði atkvæði
cw l TUmnni’ heimillau- Hvergi er betra en þar.
Eg lit ekki ut eins og fabjam, ha? Þú sérð muninn
undir ems og þú horfir á mig. Eg er aðstoðarmaður
veraæbáðSSbðSt0ðarmaðUr^ ,0g það Cr taIsvert að
vera það, þegar um istoðuleysingja er að ræða
baS Ms‘n8Jar' ^ ™ar Sfr' Eg tólt
Það V,ð erum allir þanmg hér. Eg er alveg sér-
staklega hatt settur ístöðuleysinj. Dalrymple,
æ mrinn, segir, að eg sé eigmlega alt of “smart” tií
L akðk,veraÞa'StofnuninnK *n eg læt sem e§ heyri
* TV‘ emS 0§ e§ sa§ðl áðan, þá er hér gott
arnrraSé S* £? '? ■* ^ ™ <*«■§£
rn,r. Serðu husið, þarna úti, á milli trjánna ? Þar
fulIi/ÓghtT8? Ut' rlym sig’ 0g he,r eru hroka-
sp talann “lcVhW " .íat>,a?a?a- ÞeÍr kalla húsið eða
aÍt TTð k ubbmn rT>eir Segjast vera eins fænr
og aðnr menn, ef þeir væru ekki “veikir”. Mér
P?JaSf ,ekkl að í56™- Þeir hlæja að mér ef beir
Hafa ekk, alt of miklu að sinna í einhverju’kastinu
En mer stendur a sama. Eg þarf ekki að óttast að
b“ ^ * ,mér skallann‘ Stundum hlaupa
ast n ðuÓT þðSS P ^ $tað fÍl þeSS að sitÍ'
ast mður a i næði. En þeir fmna aldrei neinn stað til
ð tyJIa ser a. Og þess vegna halda þeir áfram að
hlanpa , hnng. E» alBr vi,ieysingar L
• Sumir eru fimr , aðnr örgustu dónar. Þú getur
ímyndað þer, hvernig þeir eru. Og þeir, sem gkj-