Rökkur - 01.09.1929, Side 29

27
jafrvharöan og bjargaði henni upp í til min;
við færðum hana úr fötunum, unidum úr
þeim sjóinn og færðum hana í þau aftur;
sams konar athafnaði Aftanides sig að því
er til sjálfs hans kom, ‘og [iama úti héldum
við kyrru fyrir þangað til fötin voru þorn-
uð og vissi enginn hvað nærri okkur hafði
gengið hræðslan um uppeldissystur okkar,
en nú var svo komið að Aftanides átti sinn
Ihlut í lifsveru hennar.
Sumarið kom og gerði svo heitt af sólu,
að laufið skrælnaði á trjánum; ég hugsaði
um svalann uppi í fjöllunum okkar og svala-
lindirnar, sem par eru; móður mína langaðl
þangað Líka og eitt kvöldið hófum við göngu
okkar heimleiðis. Hvílík ró og hvilik kyrð.
Við gengum yfi'r blóðbergið hávaxna, sem
angaði enn, f>ó sólin hefði sfcrælt á því
blöðin. Ekki var svo mikið sem einn srnaLi
yrði á vegi okkar, ekki svo mákið sem leið
okltar lægi fram hjá nokkrum kofa. Alt var
kyrt og einmanalegt; það var ekki nema
störnúhrap, sem sagði okkur að þar uppi
á himninum væri aitthvert Líf; ég veit ekki
hvort það var sjálfur heiðblámi Loftsins eða
skin stjarnanna, sem lýsti okkur; öll fjalla-
röðin blasti við okkur svo björt og greini-