Verktækni - 2019, Blaðsíða 29

29

Fimm greinar fjalla um námsárangur (Kim et al., 2014; Petrillo, 2016; Porcaro et al., 2016; Ryan & Reid,
2016; Swart & Wuensch, 2016). Nokkrir rannsakendur komast að því að aukin ánægja verði til þess að
nemendur muni námsefnið betur (Swart & Wuensch, 2016), á meðan Porcaro et al. (2016) sjá aukningu í
fjölda nemenda sem ná prófi (frá 47% með hefðbundnum fyrirlestrum yfir í um 56–65% þegar skipt var
yfir í vendikennslu). Ryan and Reid (2016) sáu 56% fækkun í fjölda nemenda sem sögðu sig úr
námskeiðinu eða fengu einkunnirnar F og D. Kim et al. (2014) komust að sambærilegum niðurstöðum
þar sem fjöldi nemenda sem fékk einkunnina C eða lægra minnkaði úr 44% niður í 17%.
Greinar um vendikennslu eru almennt sammála um að áhrif vendikennslu eru í flestum tilvikum jákvæð
eða hlutlaus. Einnig hefur verið greint frá öðrum ávinningi eins og að það verður minna um að nemendur
séu að sinna mörgum verkefnum á sama tíma en þegar stuðst er við hefðbundna fyrirlestraformið
(McLean et al., 2016).
Greinum um vendikennslu, sem tengjast þessari rannsókn, má skipta í tvennt. Annars vegar er
vendikennsla þar sem fyrirlestrar eru teknir upp og fyrirlestratímarnir eru nýttir til að beita námsefninu á
verkefni en nemendur skila ekki niðurstöðum sínum í lok tímans. Hins vegar er sambærileg vendikennsla
þar sem nemendur skila niðurstöðum sínum í lok tímans. Báðar aðferðirnar geta haft skilaverkefni sem
unnin eru fyrir utan fyrirlestratímans.
Battaglia and Kaya (2015) og Hotle and Garrow (2016) tilheyra fyrri hópnum en sjá engan ávinning með
vendikennslu. Hoole et al. (2015) tilheyra einnig fyrri hópnum og nýttu fyrirlestrana til að ræða erfið
hugtök en mældu ekki frammistöðu nemendanna. Allir þessir höfundar lögðu fyrir heima- og
skilaverkefni en þau voru ekki unnin í fyrirlestratímum.
Kim et al. (2014) tilheyra seinni hópnum. Þeir bera vendikennslu saman við hefðbundna fyrirlestra og
greina frá því að mun fleiri nemendur nái prófinu en meðal frammistaðan jókst ekki. Mason et al. (2013)
lögðu fyrir verkefni í fyrirlestratímum og greina frá því að frammistaða nemenda var annað hvort betri
eða sú sama og þegar stuðst var við hefðbundna fyrirlestra. Tanner and Scott (2015) lögðu einnig fyrir
verkefni í fyrirlestratímum sem skilað var inn í lok tímans en þeir greina ekki frá áhrifum á frammistöðu
einungis frá aukinni ánægju nemenda. Út frá greinunum þá virðast vera jákvæð fylgni milli þess að
nemendur vinni verkefni í tímum og betri frammistöðu þeirra.
Niðurstöður
Rannsóknin er framhald rannsóknar þar sem höfundar könnuðu samhengið milli verkefnaálags og
prófseinkunna (Unnthorsson & Oddsson, 2015). Niðurstöðurnar væri hægt að setja fram á tvo vegu.
Annars vegar með því að bera niðurstöðurnar saman við fyrri rannsóknina og hins vegar með því að
skoða áhrif vendikennslunnar. Samanburður við eldri rannsóknina er ekki gerður hér því það myndi
draga athygli frá markmiði rannsóknarinnar.
Markmiðið er að sjá hvort það sé ávinningur fyrir nemendur að nota vendikennslu í stað hefðbundinna
fyrirlestra – mælt með frammistöðu á prófi og ánægju nemenda með námskeiðið. Til þess að greina
þetta eru notuð gögn frá 12 ára kennslu fyrsta árs verkfræðinámskeiðs í tækniteikningu og einkunnir og
endurgjöf 945 nemenda. Tafla 5 inniheldur samantekt á breytunum.