Veiðimaðurinn - 01.12.1940, Blaðsíða 36

sár, heldur er það ætlað til þess að
binda um misstig og aðrar tognanir.
Heftiplástur er notaður til þess að
festa með aðrar umbúðir, en ekkí má
nota hann til þess að leggja næst
sárum eða kaunum.
Gult vasilín er notað við bruna á
hörundi, en einnig við kaun og hrufl-
anir. Við köldu, skjálfta og slapp-
leika eru gefnir inn 20—40 dropar
af kamfórudropum í ögn af vatni eða
í sykurmola.
Asperín er notað við höfuðverk,
hita og giktarverkjum.
Vegna breytt mataræðis á ferða-
lögum er mönnum oft hætt við ýms-
um meltingatruflunum, svo sem nið-
urgangi eða harðlífi og sárum maga-
verkjum. Er þá gott að geta gripið til
lyfjaskrínsins og gefið sjúklingnum
inn viðeigandi lyf. Vísmúttölur eru
notaðar við niðurgangi, 2 tölur í senn,
þrisvar til fjórum sinnum á dag, eins
og stendur á glasinu.
Við sárum magaverkjum eru gefn-
ir inn verk og vindeyðandi dropar, um
30 dropar í vatni.
Jón Oddgeir Jónsson.
RIT FISKIDEI LDAR
Rit Fiskideildar 1940. nr. 2, er ný-
komið út, og heitir Lax-rannsóknir 1937
til 1939. Ritið er fróðlegt og ýtarleg-
ar skýrslur yfir þær rannsóknir, sem
þegar eru gerðar, en því er ver að þess-
ar rannsóknir eru allt of skammt komn-
ar ennþá. Þetta rit fiskideildar gefur
tilefni til ro,argvíslegra hugleiðinga,
sem lítið verður farið út í að þessu sinni,
en lauslega skal drepið á nokkur atriði.
Við lestur ritsins verður þegar ljóst,
að miklu fleiri ár og meiri fjölda laxa
þarf að hafa undir rannsókn samhliða
til þess ,að rannsóknunum miði meira
áfram en hingað til, og er þarna verk-
efni sem okkur stangveiðimönnum
ætti að vera kærkomið að hjálpa til við.
Það er augljóst að þeir, sem eru við
veiðar frá júníbyrjun til septemberloka
í flestum okkar lax- og silungsám, — en
það eru einmitt stangveiðimennirnir —,
gætu safnað miklum gögnum handa
Fiskideildinni að moða úr, ef rétt er á
haldið. Er hér átt við að mæla og vega
þá fiska er veiðast, ásamt söfnun á
hreistri. í þessu efni ríður .auðvitað á
nákvæmni og vandvirkni, en aðferðin er
mjög einföld og krefst ekki margbrot-
inna tækja. Málband, vog og hnífur og
einnig þar til gerðir bréfpokar, — sem
Fiskideildin sennilega lætur í té, — er
allt sem þarf. Vogina og hnífinn eiga
allir veiðimenn, og þarf aðeins að fá
sér málband. Vafalaust mætti ná góð-
um árangri, ef nægur áhugi er fyrir
þessu.
Af ritinu verður einnig ljóst, hve
áríðandi er að færðar séu sem nákvæm-
astar bækur yfir það er veiðist úr hverri
á, og er ótækt hvað veiðimenn eru latir
við þetta. Verða veiðifélögin og þeir sem
hafa með leigu á ám að gera, að ganga
fast eftir því að gerðar séu greinilegar
skýrslur.
Það er nú þegar kominn vísir að því,
að veiðimenn sjálfir hafi tekið ár til
ræktunar og má búast við að það færist
í vöxt. Sú ræktun er að.allega fólgin í
því að kaupa seiði af klakstöðvunum,
sem síðan eru látin 1 viðkomandi á. Af
þeim upplýsingum sem rit Fiskideildar
gefur okkur, virðast stofnarnir úr
hinum ýmsu ám ver.a mjög ólíkir
hvað snertir þroska, vaxtarhraða,
kynþroskun, dvöl í sjó og svo framvegis.
70