Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Qupperneq 16

ÓFEIGUR OLAFSSON:
Æskuslödir.
LOKSINS var maður þá lagstur til
hvíldar, eftir erfiðan vinnudag. Það
hafði verið langþráður þurrkdagur. Nú
var laugardagskvöld, allir vonuðust eftir
þurrki að morgni.
En hvað á 18 ára strákur að hugsa í
þeim efnum, þegar hann hefur alla vik-
una ætlað sér að nota sunnudaginn til
laxveiða? Bezt að fara að sofa, veðráttan
fer hvort eð er sínu fram, hvað sem liver
hugsar.
Þegar áliðið var nætur vaknaði ég \ ið
það, að gengið var inn í herbergið, sem
\ið bræður sváfum í. Við vorum þarna
þrír. Þetta var pabbi. Hann sagði að
nú væri allt vitlit fyrir rigningu, en
engin von um þurrk. Bað hann okkur
að klæðast í flýti og koma með sér vit
á tún til að taka saman töðuna upp í
sæti. Hún hafði legið í görðum yfir
nóttina.
,,Við verðum nti ekki lengi að þessu,
og svo getum við hallað okkur aftur,"
sagði faðir minn.
Klukkan var að ganga fimm. Ég glað-
vaknaði strax og klæddist í hendings
kasti.
Ég fullvissaði sjálfan mig urn að ég
hefði þó óskað eftir þurrki, s\o að taðan
kæmist undir þak!
Heyvinnan gekk mjög greiðlega þessa
morgunstund. Um sjö-leytið vorum við
að leggja frá okkur verkfærin og það
var liaft fyrir satt, að lreitt væri orðið
Höfuiulurinn með 1S pd. lax, sein hann veiddi
á flugu i Norðurá fyrir nokkrum árum. Fiskur
þessi er bikarlax S. I'. F. R. það ár.
á katlinum, og þóttu góðar fréttir. Þegar
inn kom fóru allir í eldhús, netna ég.
í þess stað svipaðist ég um eftir beizli
og þaut út aftur. Heimahestarnir voru
ekki langt frá. Ég valdi mér sæmilega
lipran hest, sem ég gat treyst að mundi
bíða mín rólegur, þótt ég dundaði eitt-
hvað hér og þar.
14
Veiðimaðurinn