Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Qupperneq 49

þótt hann íleygi flugunni nokkrum sinn-
nm. Hann fái vitanlega ekki bein, því
að væri einhver fiskur þarna, mundi hafa
orðið var \ið hann á maðkinn. Hins
vegar væri þá ekki hægt að naga sig í
handarbökin fyrir það á eftir, að hafa
ckki reynt flngnna.
Hann velur nú flugii af handahóii,
og var það Dnsty Miller nr. 2. í fyrsta
kasti er fisknr á og gekk greiðlega að
landa honum. Sá var f6 pund. Hann
kastar aftur og það fer á sömu leið —
fiskur á í fyrsta kasti, og honum er land-
að. Eftir nokkur köst tekur sá þriðji,
og síðan sá fjórði og sá fimmti, og
nær Iiann þeim öllum.
Hann kastar enn og að nokkurri
stundu liðinni er flugan gripin af feikna
afli. Finnur hann þegar að þessi er
þeirra vænstur og sér fljótlega að hann
muni vera sá stærsti, sem hann hafi enn
liaft á færi. Kom nvi glímuskjálfti í dreng,
hjartað stökk í „takt“ við laxinn og
hrapaði um leið og liann stakk sér.
Valdimar fór þó að öllu faglega og lét
ekki glímuskjálftann glepja sig til neinna
bolabragða. Eftir harða og tvísýna við-
ureign varð laxinn að lúta í lægra haldi.
Hann reyndist 29 pund.
Hafði hann þá fengið þarna á siimu
fluguna 6 fiska, og var sá minnsti 13
pund.
Þennan dag tók Valdimar trú á flug-
una og hefur ekki gengið af þeirri trú
síðan.
„Hann er ennþá á!“
EINS og margir vita og ýmsir hafa
reynt, var Sogið lengi talið ein bezta
veiðiá landsins. Þar áttu þeir stóra heima.
Menn segja að þeir liafi verið til þar
upp í 40 pund eða meira. Nú er þetta víst
orðið breytt í Soginu, eins og margt ann-
að í ám þar eystra.
Það var einhverntíma meðan enn var
mikill fiskur austur þar og ævintýrin
gátu gerzt, að tveir menn úr Reykjavík
fóru austur að Bíldsfelli til að freista
gæfunnar. Þeir voru þá lítt vanir veiði-
menn. Sá, senr söguna segir, kunni þá
lítið sem ekkert að kasta og átti heldur
ekki tæki til þess að veiða með í Sogi.
Hann liafði meðferðis 9 feta greenheart-
stöng og annan útbúnað eftir því.
Þegar austur kom ætluðu þeir að byrja
á klöppinni frægu hjá Bíldsfelli, sem tal-
in er einn bezti veiðistaðurinn í Soginu.
En þegar þeir komu þar að, sáu þeir
að maður var fyrir, og hafði hann í
hendi 16 feta stöng með tilsvarandi hjóli
og línu. Á bakkanum var poki með laxi,
og stóðu margir sverir og fallegir sporð-
ar út um opið. Þótti aðkomumönnum
|)etta fögur sjón, og fór þá að klæja í
lófana. Var sá, sem fyrir var, að vaða
út á klöppina þegar þeir konru. Dýpi
er þarna svo mikið, að menn þurfa að
vera í vöðlunr til þess að bleyta sig ekki.
En þessi veiðinraður lagði ótrauður út
í vatnið vöðlulaus og virtist ekki kveinka
sér þótt ískaldur flaumurinn tæki honunr
í irritti.
Aðkomumennirnir fóru eittlrvað að
myndast við að kasta, en sátt strax að
það nrundi vera þýðingarlaust. Þeir náðu
ekki lrálfa leið þangað sem laxinn lá og
hættu því fljótlega aftur.
Ekki leið á löngu áður en sá, sem á
klöppinni stóð, setti í lax. Hann þreytti
hann þaðan, náði honunr auðveldlega
Víidimacurinn
47