Veiðimaðurinn - 01.12.1958, Síða 3

SVFR
VEIÐIMAÐURINN
DES.
MÁLC.AC'.N STANGAVE7ÐIMANNA Á ÍSLANDI 1958
Ritstjóri: Viglundui Möller, Útgefandi: Stangaveiðifélag Reykjavikur
Ægissiðu 92, Reykjavik. Afgreiðsla Bergstaðastrceti 12B, Reykjavik.
Simi 13755. Prentað i Ingólfsprenti.
Við vetrar sólhvörf.
ENN er árshring að Ijúka, vetrar sól-
hvörf eftir fáa daga, og siðan kemur sig-
urhátíð Ijóssins, blessuð jólin, eins og
kynslóðirnar hafa kallað þau, og margt
garnalt fólk gerir enn í dag. Það fer vel
saman, að þessi fagra Ijósahátið skuli bceði
vera haldin til minningar um komu þess
trúarljóss, sem lýst hefur kristnum mönn-
urn og rnótað lifsskoðun þeirra i 19 aldir,
og til þess að fagna því, að þá eru tíma-
rnót á görígu jarðarinnar umhverfis Ijós-
hnöttinn mikla, sem hún á líf sitt og
birtu að þakka. Og þótt siðara atriðið
liverfi jafnan i skuggann fyrir hinni
merkingu jólanna, megum við minnast
þess, að óvist er að jólahátiðin hefði ver-
ið haldin á þessurn árstima, ef heiðnir
menn hefðu eigi átt sin jól.
Meðan enn var friður til að hugsa,
styttu margir skammdegið og drógu úr
dirnmu þess með því að rifja uþp minn-
ingar frá bjartari dögum. og skyggnast
inn í framtíðina. Það gat verið notaleg
dcegradvöl, að láta hugann líða frá illa
upplýstri og kaldri baðstofukytrunni og
kolsvörtu myrkrinu fyrir utan, til horf-
inna surnardaga og hugljúfra ævintýra i
júní, eða bregða sér inn i þau óskalönd
framtiðarinnar, sem imyndunaraflið gat
fegurst skaþað. Þá urðu til sögur og ævin-
týri, munarrnál og mansöngvar. Andinn
flaug, þótt fóturinn vœri bundinn. Sum-
ir sáu mest þegar þeir sátu við eldinn og
horfðu i hann. Gömul kona sagði mér i
cesku, að hún sæi heila heima. i eldinum,
einkum þegar hún brenndi spýtum.
Stundum sagði hún mér frá þvi sem hún
sá, gegn loforði um að ég yrði þœgur
nœstu daga. Mér reyndist þó jafnan erfitt
að halda þann samning, en hún fyrirgaf
og sagði mér meira gegn nýju loforði —
og sumar sögurnar hennar man ég enn.
Mörgum árum seinna sá ég það i bók
eftir merkan mann, að rnargt mœtti lesa
Veiðimaðurinn
1