Veiðimaðurinn - 01.12.1958, Blaðsíða 17

Með þessi heilræði er lagst á magann á
Eyraroddann. Eitt strik enn, og svo inn í
vikið, bakugginn kemur upp úr. Nú er
rétta augnablikið, það er vaðið út í, grip-
ið um sporðinn báðum höndum og lax-
inn stendur lóðrétt, en með snöggum
rykk losar hann sig úr höndum mínum.
Þá sé ég að hann er af, svo ég kasta
mér ofan á hann, og fer á kaf með þeim
sægengna, en í kafi mátti hann sín betur,
enda lögmálinu samkvæmt sundfimari,
og sleppur því út í frelsið.
„Var þetta ekki sami laxinn og við sá-
um í Berghyl áður en að heiman var far-
ið, netasárið var alveg eins og stærðin
svipuð?"
„Ekki þætti mér ótrúlegt að það gæti
staðist;. Tímans vegna gæti hann verið
koniinn hingað, því að veiðst hafa laxar
úr ánni með sjólús eftir fjörutíu rasta
yfirferð.“
„Hér kasta ég ekki aftur að sinni; ég
vil sýna Galta þá virðingu fvrir gamalt
örlæti við mig, að ég sé ekki að ganga
eftir því, sem hann vill ekki með ljúfu
láta“, sagði fóstri ntinn.
Það er haldið til baka heim á leið.
Fóstri og Mósi hafa forystuna, en ég sit
á Banka spölkorn á eftir. Blaut fötin falla
óþægilega þétt að mér í sumarhitanum,
en það er nú ekki það versta. Skyldi ég
nokkurntíma fá að fara á veiðar oftar,
eftir óhappið áðan? En mér ætti samt að
vera óhætt að lialda mig nær honum. Nú
sé ég að stöngina ber við himininn á hæð-
inni við Klettsfljótið, og gengur hún upp
og niður í takt við fótspor hestsins.
„Nú — er hann kominn á hjá þér
strax?“
„Já, hann tók í fyrsta rennsli og hann
liggur þungt í þessi, sennilega stór lax,
enda gefur Klettsfljótið þá oft væna, en
nú þarf ég að gæta þess, að hann komizt
ekki suður fyrir stóra steininn. Þessir
karlar eru vísir til þess að láta steinana
hjálpa sér í viðureigninni og hverfa svo
með hálfa línuna í eftirdragi."
Eftir nokkur þungarennsli um liylinn
fer laxinn að lúta valdi stangarinnar og
er að síðustu dreginn að landi með jöfn-
um þunga, og svo landað með samstarfi.
Þetta er hængur, 22 punda, fagurskap-
aður fiskur. Aftur er rennt en nú lækkar
þyngdin niður í 16 punda hrygnu, og í
þriðja rennsli gefur Klettsfljótið ekki
meiri veiði.
„Við skulum halda af stað; ef veiði-
gyðjan verður okkur hliðholl, fáum við
eitthváð enn. En hvað er þetta? Mósi vill
endilega fara hér niður að strengnum of-
an við Myrkhyl, það er bezt að lofa hon-
um að ráða hvar við reynum.“
Hér setur fóstri minn þyngri sökku á
girnið, því liér er straumurinn harður,
og eltir nokkur rennsli sé ég að viður-
eign er hafin við sprettharðan lisk, sem
stekkur þó að í straumþunga sé, en leggst
að síðustu á liliðina og er dreginn að
landi.
Þarna kemur 8 punda hængur, nýgeng-
inn með sjólús, hann er magaglevptur.
Ég beiti á hjáleitan öngulinn tveim
rjómaöldum Skotum. Það ætti að vera
fullboðleg fæða og góður biti á löngu
íerðalagi. Því næst dregur straumþunginn
og sakkan beituna niður í strenginn, sent
færir hana síðan yfir áð berginu að sunn-
anverðu og niður undir brotið. Jú, þarna
tók hann! Fóstri minn festir vel í honum
og færir sig svo niður að brotinu. Hér
15
VlIIH M AtlURI N N