Veiðimaðurinn - 01.12.1958, Síða 27

Myndin sýnir neðri
hluta Myrkhyls og
nokkuð af hamraveggn-
um, sem frá er sagt i
greininni. Laxinn mun
hafu numið staðar i
lóninu upp við bergið
lengst til vinstri á mynd-
inni. Hefði hann kom-
izl dálitið vestar og nið-
ur í útrennslið, var hann
tapaður.
Ljósm. Erl. Þorst.
eins kastað þar stutta stund, er lax var
á. Lét hann strax óvenju illa, hentist
fram og aftur um vaðið, þaut svo allt
í einu niður miðfossinn og niður í Niku-
lásarker. Línan var á síðustu vafningum.
Ég var staddur — eins og oftast — hjá
capt. Aspinall. Hann bað mig, ef ég gæti,
að bjarga fyrir sig línunni, því að hann
var lítið fyrir að vaða á fossbrúninni. Lín-
an reyndist mjög löng. Fór ég fossbrún-
ina, niður syðri klettinn í Laxfossi og
alla leið að Nikulásarkeri. lJegar ég tók
á laxinum, sem enn var á, tók hann aftur
viðbragð og rauk niður í Gaflhyl. Þar
var þá capt. Aspinall kominn og tók nú
við stönginni. l„axinn þaut niður allan
Gaflhyl og þvert yfir ltann, síðan niður
með vesturlandinu, sló sér síðan suður á
við, efst í Almenningnum, og tókst að
festa þar línuna á steinum. Kom þá enn
til minna kasta, að vaða þar út um allan
Almenning, svo að ekki var á mér þurr
þráður. Alltaf liékk laxinn þó einhvern
veginn á önglinum.
Laxinn fór nú niður allan Almenn-
ing, en þegar hann ætlaði niður úr Kaup-
mannapollinum, var svo af honum dreg-
ið, að hægt var að færa í hann. Þetta var
18 pd. hængur, en flugan var í baki hans,
rétt framan við sporðfestuna!
Ásjóna capt. Aspinalls var ekki með
jafnmiklum gleðibrag, þegar hann fjar-
lægði flugu sína úr þessum laxi og hinum
fyrri. En um slíkt er ekki að sakast. Það
var ekki að hans vilja, að hann veiddi
lax með þessum liætti. Capt. Aspinall
var strang heiðarlegur í öllu, er ég þekkti
til. Til dæmis er mér æ minnisstætt, er
ég gerði upp sumarkostnað hans við
Norðurá. Þá vantaði mig 2 aura, til að
fá reikningana rétta. Ég nennti ekki að
fara í gegnum þá að nýju og lagði tvo-
aurana með reikningnum. Þetta leiðst
mér þó ekki. IJað voru ekki aurarnir,
Veioimaburinn
25