Veiðimaðurinn - 01.12.1989, Blaðsíða 44

sem hér hefur orðið á þessum áratug með
tilkomu hafbeitarstöðva og miklum vexti
þeirra.
Eg fór næst yfir okkar hugmyndir um
hagsmuni þá sem Islendingar teldu vera af
laxi fyrir Færeyinga. Við vissum að illa
hefði tekist á seinustu vertíð þeirra og að
þeir hefðu ekki náð nema hálfum sínum út-
hlutaða kvóta. Þá vissum við að illa hefði
gengið að manna bátana á seinustu vertíð
og menn kysu þar frekar byggingarvinnu í
Tórshavn. Þá hefðum við greinargóðar
upplýsingar um markaðsverð á laxi á
heimsmörkuðunum og teldum að rekstrar-
grundvöllur þeirra væri afar veikur. Ég
hrósaði þeim fyrir að fara í einu og öllu
eftir alþjóðasamþykktum NASCO og fyrir
dugnað að leita að og skila örmerkjum til
upprunaþjóðanna.
Því næst lagði ég fram skýrslu sem
Tumi Tómasson fiskifræðingur hafði gert
fyrir okkur í Laxárfélaginu og fjallaði um
áhrif úthafsveiðanna á laxveiði okkar Lax-
ármanna 1989. Þessi rannsókn Tuma
beinist að sérstakri seiðasleppingu sem
fram fór í Laxá í Aðaldal í maímánuði
1987. Þá var sleppt 8000 örmerktum seið-
um á þremur stöðum í Laxá. Laxamir voru
sérstaklega uppaldir við ákveðin birtuskil-
yrði hjá Norðurlaxi hf á Laxamýri og fengu
sérstaka umönnun í ánni áður en kom að
endanlegri sleppingu. Við höfum síðan
fylgst sérstaklega með þesum laxi sem
skilaði sér ágætlega sem eins árs lax sumar-
ið 1988 og í talsverðum mæli sem tveggja
ára lax í sumar. Þá hafa merki þessi komið
óvenjusterkt fram í frysti- og vinnsluhús-
um í Færeyjum og Grænlandi. Á sérstök-
um útreikningum byggir Tumi Tómasson
síðan niðurstöður sínar sem em þær að
24% af þessari sleppingu lendi sem tollur
í úthafsveiðum þessarra tveggja þjóða.
Því næst skýrði ég Færeyingum frá
áhyggjum laxveiðimanna yfir ólöglegum
veiðum á laxi bæði í Atlantshafinu og í
Kyrrahafinu. Ég sagði þeim frá báti frá
Formósu sem bandarískir gæslumenn
höfðu nýlega tekið við að reyna að smygla
500 tonnum af laxi inn til Bandaríkjanna
þar sem greiðslan fór fram í reiðufé í ferða-
tösku eins og um eiturlyfjasmygl væri að
ræða. Einnig skýrði ég frá ólöglegum veið-
um út af ströndum Norður-Noregs og
bátum skráðum í Panama sem hafa reynt
að selja afla sinn í Hollandi.
Ég sagði að ef okkur tækist að semja um
kvótakaupin til tveggja ára þá teldum við
að með því að skipuleggja góða gæslu og
eftirlitsstarfsemi mætti takast að koma í
veg fyrir mikinn hluta þessarra ólöglegu
veiða, - sem ég vissi auðvitað að Færeying-
ar stunduðu ekki, enda þjónaði það ekki
hagsmunum þeirra á neinn hátt.
Það væri sem sé af fyrrgreindum ástæð-
um sem ég væri kominn á þennan fund og
teldi að báðir aðilar gætu hagnast af sam-
starfi sem byggði á hugmyndum okkar á
kvótakaupum, og að við vildum gjarnan
greiða þeim afar sanngjamt verð fyrir
kvóta þeirra.
Sjónarmið Færeyinga
Það vom þrír fulltrúar þeirraFæreyinga
á þessum fundi, þar á meðal formaður og
framkvæmdastjóri félagsins Laxaskip sem
hefur umráðarétt yfir laxakvótanum sem
NASCO úthlutar þeim. Þeir útskýrðu sín
sjónarmið og viðurkenndu erfiðleika í
þessari útgerðarstarfsemi. Þeir sögðu að
útgerðin væri stunduð af bátum í stærðinni
20-40 metrar og laxavertíðin stæði yfir
hálft rekstrarárið en línuveiðar á öðrum
tegundum, þ.e. botnfiski, væri stundaðar
hinn helming ársins. Færeyinga kváðu þeir
vera í svipaðri aðstöðu og íslendingar með
offjárfestingu í bátaflotanum og vantaði
42
VEIÐIMAÐURINN