Hinsegin dagar í Reykjavík - 01.08.2023, Blaðsíða 90

90
Courtney Brooks
It was in the painting room when I met
my first love. Before I met her, I saw her
painting. I was mesmorized. I had to
know who painted it. So, my roommate
introduced us. From the moment we
met I knew there was something more
than just a friend crush. There was
admiration and effortless laughter and
butterflies and … confusion. I remember
biking around campus asking myself if
I could do this. Could I date a woman?
Could I choose this path? Would my
family accept it? All the question marks
hanging in the air were weightless in
comparison with the pull of desire to be
with this person. So, I dove in, and I am
so grateful it all happened.
Sjöfn Asare
Ég kynntist kynseginleika hægt. Ég
lærði að það ákveður enginn nema
þú sjálfur hvernig þú skilgreinir þig.
Ég lærði að meginstraumsfegurð er
kapítalísk vitleysa byggð á nýlendu-
stefnu og kúgun. Samfélag hinsegin
fólks opnaði heiminn minn og það að
sjá endalaust af allskonar hin segin
líkömum kenndi mér að við erum
falleg asta fólk í heimi, við sem erum
til á jaðrinum en þó í miðju okkar eigin
veruleika.
Regn Sólmundur
Ég er fyrst núna að finna fyrir djúpri ást
gagn vart líkamanum mínum. Við höfum
verið góðir vinir lengi, ég og líkaminn
minn, og ég hef alltaf elskað hann – því
ég veit að hann er að gera sitt besta til
að halda mér á lífi. Hinsvegar var það
ekki fyrr en ég byrjaði á testó steróni
fyrir tveimur mánuðum að ég virki lega
fór að fagna honum, líkamanum mínum.
Þetta var eins og vinátta sem þróast
út í ástríðufullt ástar samband. Ég vakna
á hverjum degi og alltaf er eitthvað
nýtt sem ég tek eftir, sem lætur hjartað
mitt syngja úr gleði og ég fæ stundum
fiðrildi í magann. Það er svo fallegt að
vera til, að minnsta kosti stundum!
Laura Clark
It took 19 years to admit it. Emma
caught me totally off guard, as we
regi stered for the same courses at
uni versity. Our eyes met across the
hall, and we held each other’s gaze. My
body simultaneously froze, yet burned,
as only in clichés and films. It was this
mutual attraction, and development
that made me come to acknowledge
this part of me, and to admit to myself,
this version, which I hadn’t yet acc-
epted, let alone understood, this new
dimension of myself.
Helga Haralds
Við systkinin vorum sett í pössun í
eitt skipti þegar ég var átta eða tíu
ára, til dóttur nágrannahjónanna. Una
var með ofsalega fallegt, sítt, rautt
og hrokkið hár og mig langaði að
ganga í augun á henni. Ég lokaði mig
af inn í hjónaherbergi og klæddi mig
í leðurjakkann af pabba og gerði mig
tilbúna til að flytja smellinn Gull vagninn
með Björgvini Halldórssyni. Ég fór fram
og setti lagið í gang og með mikilli inn-
lifun mæmaði ég „Sendu nú vagninn
þinn að sækja mig“. Mér fannst ég svo
eitursvöl í leðurjakkanum af pabba,
búin að setja smá vatn í stutta hárið og
sleikja það til hliðar. Leðurjakkinn hans
pabba var allt of stór en samt passaði
hann einmitt á mig.
Silja Björk Björnsdóttir
Hún hélt utan um mig á miðju dans-
gólfinu, mjaðmirnar okkar hreyfðust í
takt. Við kyss tumst og til finningin var
ólýsan leg, eins og milljón fyrstu kossar
í einu. Hún var svo sæt, svo falleg og
alls ekki hinsegin. Fyrir henni var þetta
fyndið, bara eitthvað rugl á djamm inu til
að fá fría drykki en fyrir mér var þetta
staðfesting á því sem ég hafði alltaf
vitað – ég elska stráka og ég elska líka
stelpur.