Úrval - 01.10.1945, Blaðsíða 98

96
ÚRVAL
Hann tók í höndina á mér og
stöðvaði mig. Ef til vill var ég
of hræddur, of fullur af kennd
hins ókunna og framandi til að
segja neitt. Fyrir þetta kvöld
hafði faðir minn aldrei virzt
gefa mér neinn gaum.
„Hvað ætlar hann nú að gera“
hélt ég áfram að spyrja sjálfan
mig. Ég var ekki góður sund-
maður, en hann lagði hönd mína
á öxl sér og hélt af stað út í
myrkrið.
Hann var herðabreiður og
kraftmikill sundmaður. í dimm-
unni gat ég fundið vöðvahreyf-
'ingar hans. Við syntum alveg
yfir til hins vatnsendans og svo
aftur þangað sern við höfðum
skilið fötin okkar eftir. Rign-
ingin hélt áfram og það var dá-
lítill stormur. Stundum synti
faðir minn á bakinu og þegar
hann gerði það tók hann mína
hönd í sína stóru og sterku og
flutti hana yfir þannig að hún
hvíldi ávallt á öxl hans. Stund-
um kom glampi frá eldingu svo
að ég sá andlit hans alveg skýrt.
Svipur hans var eins og áður
í eldhúsinu, fullur af dapurleik.
Öðru hverju glampaði 1 andlit
hans, en á milli var dimman,
vindurinn og regnið. Ég var
gagntekinn af einhverri kennd
sem ég hafði aldrei þekkt
áður.
Það var kennd nálægðar. Hún
var einkennileg. Það var eins og
ekki væru aðrir í öllum heimin-
um en við tveir. Það var eins og
mér hefði skyndilega verið
kippt út úr sjálfum mér, út úr
heimi skóladrengsins, út úr
þeirri veröld þar sem ég skamm-
aðist mín fyrir föður minn.
Hann var orðinn blóð af mínu
blóði; hann stæltur sundmaður-
inn og ég drengurinn sem hélt
mér fast í hann í dimmunni.
Við syntum í þögn og við klædd-
um okkur í vot fötin í þögn og
fórum heim.
Það var Ijós í eldhúsinu og
þegar við komum inn, vatnið
draup af okkur, var móðir mín
þar. Hún brosti við okkur. Ég
man að hún kallaði okkur
,,drengi.“ „Hvað hafið þið verið
að gera, drengir ?“ spurði hún,
en faðir minn svaraði ekki.
Hann lauk reynslu kvöldsins
með mér í þögn eins og hann
hafði byrjað hana. Hann sneri
sér við og leit á mig. Svo fór
hann út úr eldhúsinu, að því er
mér fanst með nýjum og fram-
andi virðuleik.
Ég hljóp upp stigann og inn
í herbergið mitt, háttaði í