Úrval - 01.10.1945, Qupperneq 106

ÆVINTÝRABRÚÐURIN
A SÖLBJÖRTUM laugardegi í
aprílmánuði árið 1910 —
ég var þá 16 ára — var ég í
hópi skólastúlkna í Kansas, sem
fóru að horfa á sýningu í leik-
húsinu í Chanute. Einhver
ókunnur maður frá borginni
Independence ætlaði að halda
fyrirlestur um „Ferð um Suður-
hafið með Jack London.“ En við
fórum á sýninguna af því að
ein skólasystir okkar átti að
syngja þar lag.
Þegar Gail hafði lokið söng
sínum, kom leikstjórinn fram og
kynnti „hinn hugrakka, unga
ferðalang frá Independence, hr.
Martin Johnson.“ Ungur mað-
ur, hár og grannur, gekk fram
á sviðið, deplaði augunum í ljós-
ið, fálmaði með höndunum um
flibbann sinn og byrjaði að tala.
Brátt fór hann að minnast á
mannætur, og um leið var sýnd
kvikmynd af svo hræðilega
Ijótu fólki, að ég gat ekki horft
á það. Ég hvíslaði að sessunaut
inínum að mér væri nóg boðið,
og við fórum allar út.
En tveirn árum síðar lagði
ég af stað, með þessum sama
unga ferðalang, í leiðangur til
Suðurhafa til þess að kvik-
mynda mannætur.
Það hafði verið ást við fyrstu
sýn. Ég hitti Martin Johnson
fyrir atbeina Gail; hann heim-
sótti mig tvo sunnudagseftir-
miðdaga á heimili foreldra
minna í Chanute; og loks, þegar
hann var í vandræðum af því að
Gail hafði veikst, bað hann mig
að syngja í kvikmyndahúsi, er
hann veitti forstöðu í Indepen-
dence.
Ég var um nóttina hjá fjöl-
skyldu hans, og þegar hann
fylgdi mér til lestarinnar dag-
inn eftir, stakk hann upp á því,
að við giftum okkur — strax.
Ég samþykkti, og við giftum
okkur þetta sama kvöld í Inde-
pendence. Og þar sem ég náði
ekki lögaldri í Kansas, vorum
við gift að nýju 5 dögum síðar
í Missouri, svo að faðir minn
gæti ekki látið ógilda gifting-
una. Þegar við þorðum loks að
sýna okkur heima hjá mér, voru
það ekki auðveld spor. Faðir