Úrval - 01.08.1953, Page 68

66
TjRVAL
varð utanríkisráðherra þegar
brezki Verkamannaflokkurinn
myndaði stjórn 1945; bæði nöfn-
in eru skrifuð Bvn.
Mest gaman hafa menn þó
hent af nafnabreytingunum.
Hverjum getur dottið í hug þeg-
ar hann heyrir nefndan herra
Avni, að það sé verið að tala
um góðkunningja okkar Land-
auer? Og hvern grunar, að
herra Migdali sé sami maður og
við þekktum fyrir ári undir
nafninu Oppenheimer?
Ríkisstjórnin hefur frá upp-
hafi hvatt innflytjendur, sem
báru erlend nöfn, til að leggja
þau niður og taka upp ný. I
hverju tölublaði hins hebreska
Lögbirtings er birtur listi yfir
ný lögskráð nöfn.
Forsætisráðherrann David
Ben-Gurion hét áður Gryn
(Grænn). Þegar hann kom til
Palestínu leitaði hann að nafni
af hebreskri rót, sem hljómaði
líkt og hið fyrra nafn hans og
valdi sér nafnið Ben-Gurion
(Ljónssonur); sama nafn, en
ritað Bin-Gurion, hafði rithöf-
undurinn Berdvczewki tekið
sér. Dómsmálaráðherrann Fel-
ix Rosenbliith hefur, eins og
fieiri sem báru Rosen-nöfn
(Rosenblum, Rosenbaum, Ros-
enberg o. s. frv.), breytt nafni
sínu í Rozen (Prins).
Nöfn á borgum og þorpum
eru flest sótt í hina fornu sögu
landsins og biblíuna. Tel Aviv
er tekin úr biblíunni (Tel-Abíb
(= Vorhóll) í Esekíel 111,15.).
Tal-Sahar, sem þýðir Morgun-
dögg, var skírð í höfuðið á am-
eríska fjármálaráðherranum
Morgenthau (Tau þýðir dögg),
en hann hafði staðið fyrir fjár-
söfnun handa ísrael.
Allar þessar nafngiftir hafa
það eitt markmið að tengja ísra-
elsþjóðina við fortíð sína. Hin-
ir rétttrúuðu Gyðingar ganga í
kaftanskikkjum (tyrkneskur
klæðnaður), á höfði bera þeir
loðhúfu og á fótum leggstígvél,
í þeirri trú að þennan pólska
búning frá 12. öld — Getto-
búning þeirra tíma — hafi hinir
hebresku eyðimerkurbúar borið.
En það er ekki hægt að sækja
allt til fortíðarinnar. Þjóð-
dans æskunnar í Israel er úkra-
inski dansinn Horra, þjóðsöng-
urinn er lag eftir tékkneska tón-
skáldið Smetana, og alþýðu-
söngurinn Negeb er söngur
rússnesku skæruliðanna, sem
ortur hefur verið við hebreskur
texti.
Israel er land nýbyggja og
hugsjónamanna, sem komnir
eru frá fjarskyldustu og ólík-
ustu þjóðlöndum — í því eru
töfrar þess fólgnir. Þar rekast
á lífsvenjur frá bronzöldinni og
atómöld nútímans; það hefur
fengið að láni mörg helztu
menningarverðmæti Vestur-
landa, en siðir þess og venjur
eiga rætur í Gettóum Austur-
evrópu. Sjálfstæð menning, arf-
leifð, sameiginleg lífsskoðun og
lifnaðarhættir — allt er þetta
enn langt undan.