Úrval - 01.08.1953, Qupperneq 85

J?egar konurnar í San Antonio
tóku til sinna ráóa og af-
vopnuflu karlmennina.
S a ga
eftir Hans Andreasen.
QAN ANTONIO er smábær
suður í löndum, þar sem
sólin skín í sífellu og fólkinu
verður aldrei kalt. Ef það hefur
einhver kynni af kulda, þá er
það af sálarkulda.
San Antonio! Nafnið er heil-
agt. Bærinn heitir eftir mjög
guðrækilegum manni, sem fædd-
ist snemma á öldum með hreint
hjarta og varð að þola þrautir
og dauða vegna þessa hreinleika
síns. Hann var þessvegna nefnd-
ur píslarvottur og skorinn í tré
og hengdur upp í kirkjunni, sem
var reist honum til dýrðar. Ei-
líf ábending um það, hver hlut-
ur bíður þeirra sem eru fátækir
í anda, þeirra sem eru hjarta-
hreinir. Vesalings San Antonio,
nú hangir hann á krossi með
blóðrákir málaðar á vangana og
kroppinn alsettan förum eftir
barsmíðar, höfuðið hangir á ská
niður, dapurleg augu.
En dýrlingurinn Sánkti Anto-
níus er líka hið eina sem er guð-
rækilegt í San Antonio, því að
lífið þar er mjög efnislegt; í-
búarnir lifa aðeins í nútíðinni.
Þeir hugsa ekki um annað en
að hefja sjálfa sig upp til sól-
arinnar og mundu helzt vilja
koma í hennar stað. Peningar
eru allt, þeir eru hin eina ham-
ingja. Þannig var það í San
Antonio, borginni með nafnið
hreina.
San Antonio er einkum og
sér í lagi bær karlmannanna.
Þeir hafa þar völdin, ráðskast
þar og stjórna öllu. Með því er
þó ekki tiltakanlega mikið sagt,
því að þeir eru flestir litlir fyrir
sér. En þá orku sem þeir hafa,
nota þeir á karlmanna vísu:
Skoðanir þeirra á því hvernig
beri að stjórna heiminum eru
hinar einu óskeikulu, þeim
finnst raunverulega að þeir
leggi þá þyngd á vogarskáiina
sem ræður úrslitum og kemur
henni til að hreyfast upp eða
niður, eftir því sem þeim þókn-
ast. Stjórnmálaræður eru flutt-
ar á fondunni (kránni) og einu
sinni í mánuði í ráðhúsinu, sem
árum saman hefur heyrt svo
margar orðaþrumur, slík kynst-
ur af orðum, sem þutu upp eins