Úrval - 01.02.1959, Side 13

STRÁKAR ALLA ÆVI
ÚRVAL
unin til að drekka eða ástunda
aðra lesti. Raunar verður aldr-
ei um að ræða fullnægjandi sam-
búð tveggja þroskaðra einstakl-
inga, annar verður alltaf gef-
andinn og hinn þiggjandinn líkt
og milli móður og sonar. En
þegar illa tekst til er hætta á að
þörf mannsins til þess að þjást
og vera sífellt misskilinn bein-
ist einnig að konunni: að lok-
um verður hún einnig óvinur
sem vill honum illt eins og allir
aðrir. Hún verður kerlingar-
truntan sem sífellt er nöldrandi.
Eru engin ráð til þess að að-
vara Ingu? Tæplega. Að
minnsta kosti ekki nema að því
marki þegar hún snýst sjálf ó-
afvitandi til varnar. I reynd
getur Inga auðvitað haft mikla
ánægju af Bassa og Bassi af
henni, á meðan Inga trúir því
ekki að Bassi sé það sem hann
er ekki: fullþroska karlmaður.
„Enginn strákur getur gert
neinni stúlku verulega illt á
meðan hún giftist honum ekki í
þeirri trú að hann sé fullorðinn
maður,“ segja sálfræðingarnir
Leonard og Verna Small.
Svona ,,strákur“ hefur ekki
tekið út fullan þroska og getur
ekki tekið á sig ábyrgð af fjöl-
skyldu og heimili — jafnvel þótt
hann sé 30, 40 eða 50 ára! Hann
getur heldur ekki tekið á sig
ábyrgð föður, og í holdlegu
samlífi við óþroskaðan mann
verður konan alltaf að vera við
því búin að taka á sig alla á-
byrgð á afleiðingunum. Þess-
vegna stendur næstum alltaf
barnsfaðir að baki óskinni um
fóstureyðingu: það er maður-
inn sem vill láta eyða fóstrinu.
Strákar eru ekki undir það bún-
ir að kvænast og eilífðarstrák-
ar ættu alltaf að vera ókvæntir.
Vissulega geta þeir leikið pabba
og verið góðir við bamið sitt,
en aðeins stutta stund í einu.
„Strákur" vill sjálfur vera
bamið sem dekrað er við. Og
barn sem á slíkan strák fyrir
föður hlýtur alltaf að fara mik-
ils á mis.
En á hverju er þá hægt að
merkja það hvort maður sem
kominn er á fullorðinsár sé í
rauninni strákur eða ekki ? Hin-
ir amerísku sálfræðingar, sem
áður eru nefndir, telja að af-
staðan til peninga sé glögg vís-
bending. Þegar ungur maður
sem er í kunningsskap við unga
stúlku vill að hvort borgi fyrir
sig þegar þau eru saman, er það
merki um að hann sé ekki undir
það búinn að taka á sig ábyrgð
á öðrum en sjálfum sér. Kæru-
leysi er annað einkenni. T. d.
að fá lánaða smáupphæð í pen-
ingum, bók eða grammófón-
plötu án þess að skila því aftur.
Slíkur strákur sækist einnig
eftir að láta bjóða sér, t. d. að
vinkona hans bjóði honum
heim að borða.
Það em menn af þessu tagi
sem segja, að „karlmenn kjósi
helzt að konurnar haldi sig
heima“. Eiginkonan á ekki sjálf
að fá að ráða hvernig hún
11