Heima er bezt - 01.06.2002, Blaðsíða 12

Landsnefnd hagyrðingamóta 1998. Frá vinstri talið: Ingi Heiðmar Jónsson á
Selfossi, Hákon Aðalsteinsson Húsum í Fljótsdal, Jói í Stapa, Sigurður
Sigurðsson dýralœknir í Grafarholti, Sigvaldi Jónsson á Húsavík. A myndina
vantar Elís Kjaran á Þingeyri.
farin suður. Þá fór ég vestur á Skaga-
strönd í smíðavinnu hjá Guðmundi
Lárussyni og var hjá honum um sum-
arið en fór um haustið vestur á Pat-
reksfjörð og var þar verkstjóri við að
steypa bryggjudekk við stálþil hafnar-
innar. Þarna fékk ég 4-5 kalla með
mér í flokk og við lukum þessu fyrir
veturinn. Eftir þetta fór ég norður á
Skagaströnd til Guðmundar aftur og
þá vann ég hjá honum við að múra
innan heilsugæslustöðina á Skaga-
strönd. Þá var það kaupfélagsstjórinn
sem skrifaði upp á múrverkið. Það var
Sigmar Hróbjartsson ffá Hamri í
Hegranesi og hann var með múrara-
réttindi. Maður varð að gera allt í
þessu, smíða, steypa og múra og
leggja miðstöð. Smávegis var ég við
rafmagnið líka en ég var strangur með
að fá rafvirkja til að ganga ffá því eða
a.m.k. fylgjast vel með.
Sumarið eftir fór ég aftur til Vita-
mála og þá var það við bryggjuna á
Norðurfirði og síðan á Drangsnesi.
Árið 1972 kom ég aftur til aðseturs í
Stapa og stundaði þaðan smíðavinnu.
Haustið 1974 kom til mín smiður,
Kolbeinn Sigurðsson, fóstursonur
gamla Kolbeins á Skriðulandi. Hann
var hjá mér í þtjú ár og bjó hjá mér í
Stapa með Þórdísi konu sinni. Hann
var góður verkmaður og gott að lynda
við hann á allan hátt. Ég sá mikið eftir
þegar þau fóru 1977. Um það leyti fór
að dragast saman í smíðavinnunni og
ég fór að koma mér upp ijárstofni, var
kominn með á annað hundrað fjár
þegar skellt var á kvótanum og þá
fékk ég nærri því enga úthlutun vegna
þess að ég hafði verið með svo fátt fé
viðmiðunarárin. Ég herjaði samt út
rúm 50 ærgildi sem fylgja jörðinni en
þetta gaf enga afkomu og ég sá engan
tilgang í þessu svo að árið 1986 fór ég
alfarinn ffá Stapa en á þar þó ennþá
lögheimili. Síðan var þetta alveg í eyði
um tíma þar til Jóhann sonur minn
settist þar að með fjölskyldu sína árið
1993.
Smíðaþáttur
Árið 1986 fluttist ég suður til
Reykjavíkur. Ég ætlaði ekki að setjast
þar að heldur vera um haustið og
ganga ffá ýmsu en fara síðan eitthvað
út á land í lítið rólegt þorp og setjast
þar að. Systir mín og mágur voru þá
búin að kaupa hús með ófrágengnum
kjallara. Þau fengu mig til að innrétta
hann um veturinn. Að því loknu var
Guðmundur Lárusson kominn í sam-
band við mig aftur og fékk mig þá til
að vera hjá sér yfir iðnaðarhúsum sem
hann var að smíða vestur á Granda.
Ég var búinn að vinna lengi við
húsasmíðar þegar ég fékk húsasmíða-
réttindi og það var Ingvar byggingar-
fulltrúi á Sauðárkróki sem gekk ffam í
því að útvega mér þau. En það má
segja að húsasmíði hafi verið mitt að-
alstarf um ævina. Ég kom mér upp
steypumótum. Það voru fyrstu fleka-
mót sem komu í Skagafjörðinn. Ég
var búinn að vera með byggingarflokk
fyrir Guðmund Lárusson á Skaga-
strönd sem fylgdi svona mótum. Þá
byggðum við m.a. ijárhúsin á Skefils-
stöðum á Skaga. Svo þegar hann hætti
með mótin og flokkinn fékk ég mér
mót og hélt áfram sjálfur. Þegar við
vorum að byggja á Skefilsstöðum
kemur bíll með Reykjavíkurnúmeri og
stansar. Snarast út maður og til okkar
og fer að spyija hvað við séum að
byggja hérna. Einhver verður fyrir
svörum og segir að við séum að
byggja hér ijárhús og heygeymslu,
sem var öll í votheysgryijum. Hann
svarar að það geti nú ekki verið enda
stóðu önnur eldri fjárhús þama
skammt fyrir neðan. Segi ég í gamni
við hann að þeir séu bara að ljúga
þessu strákamir. Þetta eigi að vera fé-
lagsheimili og þetta sé senan sem við
séum að slá upp fyrir en það vom vor-
heystumamir. „Ja það var öllu nær“,
svarar maðurinn og snarast inn í bíl og
fer svo með það.
Ég byggði mest útihús en þó byggði
ég sumarið 1975 þijú íbúðarhús á
Lækjarbakka í Steinsstaðahverfinu í
Skagafirði, að hluta eða í heild og
stækkaði sama sumarið íbúðarhúsið á
Álfgeirsvöllum.
Eftir að ég fluttist suður 1986 hef ég
meira og minna verið að smíðum fyrir
austan fjall. Það var eiginlega vegna
þess að ég komst í endumýjuð kynni
við Jón frá Skollagróf. Við kynntumst
upphaflega í gegnum hestamennsk-
una. Meðan ég var fyrir norðan var ég
alltaf starfsmaður á Vindheimamelum.
Þama var ég m.a. tvívegis á landsmót-
um og þama kynntumst við Jón fyrst.
Ég fór svo að smíða fyrir Jón hesthús í
Kópavoginum eða laga eitthvað í
nokkrar vikur. Þá fer hann að tala um
við mig að koma austur og byggja fyr-
ir sig fjós. Það verður svo úr. Ég
byggði þama ljós fyrir 60 gripi og
þetta tók mig heilt ár. Annað slagið
252 Heima er bezt