Flug : tímarit um flugmál - 01.08.1949, Blaðsíða 14

Eínn af nemendum
f lugskólans
hefír orðíð
SAMTÁL VIÐ LOFT JÓHANNESSON
jClNN þeirra nemenda, er lauk prófi í bóklegum
fræðum hjá loftferðaeftirlitinu s.l. vor, var Loftur
Jóhannesson. Lauk hann hæsta prófi allra nemenda
skólans og hlaut ágætiseinkunn, 91,7 stig. Fyrir hina
ágætu frammistöðu og dugnað við nárnið voru hon-
um veitt námsverðlaun.
FLUG hefir haft tal af Lofti Jóhannessyni í til-
efni af hans ágæta flugprófi og innt hann tíðinda
af því helzta, sem við hefir borið á flugnámsferli
hans, og á annan hátt í sambandi við áhuga hans
á flugmálunum.
— Ég er fæddur hér í Reykjavík, þann 23. desern-
ber 1930, segir Loftur.
— Hver voru fyrstu kynni yðar af flugmálum?
— Ég var þá smástrákur — patti — eins og það
er nefnt á Reykjavíkurmáli. Ég sá „Suxinn“ og „Örn-
inn“ fljúga hér yfir Reykjavík og það var svo stór-
kostlegt ævintýri í mínum augum, að mig langaði
til að verða þátttakandi í því. Mig langaði til að
verða einn af þeim hamingjunnar panfílum, sem
yrði þess hnoss aðnjótandi að sjá dásemdir jarðar-
innar úr lofti.
— Og svo?
— Svo byrjaði ég að smíða flugmódel. Löngun
mín í þessa átt var ákveðin orðin, og ég lét ekkert
tækifæri ónotað til þess að kynna mér allt, sem ég
gat við komið varðandi flug.
— Höfðuð þér nokkra tilsögn við flugmódelsmíð-
ina?
— Helgi Filippusson stóð um þær mundir fyrir
fyrirtæki, sem nefnt var „Flugmo“, eins konar leik-
fangagerð, en þó flugmódel-smíðaskóli um leið. Þar
hafði ég mína fyrstu tilsögn. Að vísu varð sú kennsla
næsta stutt, því að ég gat ekki verið hjá honum
nerna nokkurn hluta eins námskeiðs. Ég hafði jafn-
framt öðrum störfum að sinna.
— Seinna hefir yður svo gefizt tækifæri til að
sinna flugmálunum?
— Fyrst hélt ég áfram að smíða fluglíkön á eigin
spýtur, án tilsagnar. Hugurinn var allur orðinn við
þetta og ég gat ekki hætt.
— Hvenær kom svo sjálfur veruleikinn vður til
hjálpar í þessurn efnum?
— Það var fyrir þremur árum, eða 1946. Þá hélt
Svifflugfélag íslands flugdag á flugvellinum í Revkja-
vík. Það varð afdrifaríkur dagur fyrir framtíð mína.
— Hvemig þá?
— Þann dag varð mér fyrir alvöru ljóst, hve flug-
tæknin er orðin mikil. Þann dag hugsaði ég með
sjálfum mér, hvort ekki væru möguleikar á að kom-
ast eitthvað lengra en smíða líkön af flugvélum, og
hvort ég myndi ekki geta lært að fljúga sjálfur. Ég
lét ekki sitja við hugmyndina eina, heldur byrjaði
að leita fyrir mér um kennslu.
Um þetta leyti var Guðmundur Baldvinsson fram-
kvæmdastjóri fyrir Vélflugdeild Svifflugfélags fslands.
Til hans fór ég og spurði hann, hvort ég kæmist að
hjá honum við flugnám. Hann taldi mig að vísu
vera næsta ungan að árum, því að ég var þá aðeins
15 ára, en sarnt skyldi ég fá að fljúga til reynslu
og úr því gætum við svo séð til.
— Það var seint um sumarið 1946, sem ég fór í
þessa flugferð og með vél frá Vélflugdeildinni. Mér
12 - FLUG