Flug : tímarit um flugmál - 01.08.1949, Blaðsíða 23

búin undir þá erfiðu þraut, er fyrir okkur lá. Pond
og ég áttum að gera þessa tilraun til að endurbæta
þolflugsmetið, en það þýddi að við yrðum að halda
okkur á lofti án afláts eins lengi og okkur væri unnt.
Fyrir slíka raun yrði að hlaða „Southern Cross“ með
benzíni eftir því, sem hún frekast bæri — og þar
frarn yfir. Hun var svo yfirhlaðin, að það var hræði-
leg áreynsla að lyfta henni af jörðu.
í næsta kapítula verður sagt frá því, hversu gífurleg
sú áreynsla var.
III. KAPÍTULI.
Það var að morgni þess 17. janúar 1928, að við
Pond settumst í stjómklefan á „Southern Cross“ til
að reyna að setja nýtt heimsmet í þolflugi. Verkefnið,
sem fyrir okkur lá, var að halda okkur á lofti í lengri
tíma en 52 klukkustundir og 22 mínútur, en það met
höfðu tveir Þjóðverjar, Risticz og Edzard, sett síðast-
liðinn ágúst. Höfðu þeir flogið Junkers J. 3 stanz-
laust í 60 mílna hringi yfir Leipzig.
Það var heiðskír, kyrr en heldur kaldur morgunn,
þegar „Southern Cross“ beið, með sína stóru benzín-
geyrna fulla, á flugbrautinni í Mills’ Field í San
Francisco. Við höfðum tekið úr henni hvern einasta
hlut af útbúnaði, sem þyngja mundi hana; við höfð-
um fyllt geymana með 1522 gallonum af benzíni,
svo að hún vóg yfir sjö tonn, í staðinn fyrir hin
reglulegu fimm. Áður höfðum við látið setja í hana
nýja öxla og á hana sérstaklega smíðað hjól til að
bera þennan feikna þunga, við höfðum svipt hana
hemlum og öllu öðru, sem við gátum verið án, til
að létta á henni eins mikið og mögulegt var. Það
eina, sem fyrir okkur vakti, var að hlaða hana með
eins miklu benzíni og frekast var unnt.
Þetta var flug með algerlega hámarkshleðslu, og
voru tvö frumatriði þar ráðandi. Annað var væng-
hleðslan, en það var brúttó-þyngdin, sem hvert ferfet
af vængfletinum bar; hitt var aflhleðslan — brúttó-
þyngdin, sem hvert hestafl mótoranna bar.
Það eru auðvitað takmörk fyrir því, hvað fluga get-
ur flogið nreð mikla „samanlagða hleðslu". í þessu
tilfelli var vænghleðsla okkar í pundum (lbs.) 23,2
á ferfet og aflhleðslan í pundum 26,3 á hestafl, en
samanlagt gerði þetta 49,5, og var það þá hin hæsta
„samanlagða hleðsla“, sem nokkur fluga hafði borið.
„Southem Cross stundi undan þeirri byrði, sem
við höfðum lagt á hana. Brúttóþyngd hennar var
15.807 pund (lbs.) — yfir sjö tonn — og spumingin
um það, hvort flugan myndi láta nægilega að stjóm,
vaknaði, því að það hafði verið sýnt, að mögulegt er
að „hefja flug“ með flugu svo þungt hlaðna, að hún
flygi ekki.
Til dæmis, með nógu langri flugbraut, væri hægt
að „hefja flug“ með Southern Cross“ hlaðna upp í
segjum 17.500 pund. Hún myndi lyfta sér og fljúga,
en meðan hún væri svona þungt hlaðin, gæti hún
ekki náð meiri hraða en sem svara mundi lengdinni
á milli vængbroddanna — í þessu tilfelli 72 fet.
Þetta orsakast aðallega af þjöppun loftsins á milli
vængsins og yfirborðs jarðar. Fluga undir þessum
kringumstæðum er í mjög mikilli hættu, því að við
minnstu hliðarhreyfingu (slip) myndi samanþjappaða
loftið undir henni fá leið til burtrásar og flugan óhjá-
kvæmilega falla niður.
\rið höfðum þegar gert stighækkandi reynsluflug
með 70, 80, 90 og allt upp í 100 prósent af þessari
þyngd, sem við þurftum til Kyrrahafsflugsins, og
höfðum við í reynsluflugum kastað útbyrðis yfir 3000
gallonum af benzíni til að ofreyna ekki fluguna að
óþörfu í lendingu. Það má geta þess, að hættulaust
er að kasta benzíni úr dálítilli hæð, þar sem það
gufar upp áður en það kemst til jarðar.
Við höfðum styrkt allan aftari hluta skrokksins,
sett aukastoðir lóðréttar, þar sem mest reyndi á hann,
sett inn sérstakar sveigjanlegar benzínleiðslur, sem
þola mundu hristinginn, endurbætt öxlana til að
bera hinn mikla þunga, og hjólbarðarnir og hjólin
voru sérstaklega sterklega smíðuð.
Síðan þessa löngu liðnu daga árið 1927 hafa auð-
vitað orðið miklar framfarir í stærð, afli og þyngd
vélflugna, og tölurnar, sem ég hefi nefnt, virðast ef
til vill núna ekki svo tilkomumiklar. En það verður
að taka tillit til þess, að í þá daga var „Southem
Cross“ ein af stærstu flugum, sem til voru, og þetta
var á brautryðjendadögum þungaflugstækninnar.
Þolflug, eins og það, sem við vorum um það bil
að hefja, hafði frá mínu sjónarmiði þrennt til síns
ágætis.
í fyrsta lagi var sá möguleiki, að við settum nýtt
met og þar með ynnum til verðlauna, sem okkur
var, fjárhagsins vegna, brýn nauðsyn að ná í.
í öðru lagi vorum við að leggja fluguna undir
einmitt þá prófun, sem þurfti, áður en við gætum
lagt í Kyrrahafsflugið, og þar með söfnuðum við
dýrmætri vitneskju um burðargetu hennar, afl og
þol, þó að hér skipti meira máli vegalengd í mílum
en þol í klukkustundum.
Og að lokum var þolflug, með öllum þeim skelfi-
lega tilbrevtingarlausu klukkustundum í loftinu, ágæt
prófun fvrir mig sjálfan og gagnlegur undirbúningur
FLUG - 21