Flug : tímarit um flugmál - 01.08.1949, Síða 42

~F-: •:
w*:f
u x •
!f ' /r,'» ■ !.\ t\_» v,- ;■ \ N1 ^ Í - \ 1 -V í- \ / V.. ■ i V - ? \ f: | . . . ‘f
Nemar (þ. e. byrjendur og for-
ingjaefni) og kennarar á flug-
skólanum.
í byrjun námsins var mjög lítið flogið, svo lítið,
að við fórum að reikna út, að hlutföllin væru 98%
þrælavinna, þ. e. hreingerningar, róður á mjög þung-
um tíæring, en árarnar voru ekki lengi að fara með
allt skinn úr lófunum, hælaspark og gæsagangur, leik-
fimi og byssuæfingar, skylmingar, sundæfingar, göngu-
æfingar, skotæfingar og jarðvinna með skóflu og haka,
og svo flugnámið 2%, þegar bezt lét. Og þegar við
áræddum að hafa orð á þessu misræmi við einhverja
af skólaforingjunum, var okkur tjáð, að það væri
enginn vandi að kenna okkur að fljúga á tilskildum
tíma, en að eiga eftir að gera úr okkur flugliðsfor-
ingja á tæpum tveim árum, væri allt annað en létt
verk. Og svo var haldið áfram að marséra, skjóta,
róa, gera leikfimi, hrópa sig hásan í fyrirskipunar-
æfingum, læra herlög og þvo flugvélar. Öðru hvoru
fengum við þó að fljúga sem farþegar í sjóflugvélum
af Heinkel HE 8 gerð. Þetta voru allstórar könnunar-
og sprengjuflugvélar fyrir flugmann, radíó-vélamann
og skyttu.
Náminu var skipt í tvo meginkafla, fyrst „Aspir-
ant“-tíminn, en þá vorum við í matrósafötum, og
síðan „Kadett“-tíminn, en þá vorum við allt í einu
orðnir fínir rnenn. Fyrsta árið fór hér um bil ein-
göngu í að kenna okkur „hernaðarvísindi“, og var
sáralítið flogið; þó var okkur kennt undir einflug, til
þess að kanna flughæfni okkar. Við það féllu fjórir
af félögum okkar. Síðan féllu aðrir tveir, og fengum
við að vita, að ekki hafði líkað við þá sem liðsfor-
ingjaefni Við urðum tólf flugkadettar, og höfðum
nú lokið prófurn í öllum þeim fræðum, sem að flug-
inu lutu, þar á meðal flugeðlisfræði, flughreyflafræði,
veðurfræði, sjómannafræði, loftsiglingafræði, radíó-
fræði, merkjamálsfræði flotans, lögfræði (herlög),
vopnafræði 0. fl., „Pensumið“ var allt of stórt og tím-
inn naumur, enda urðurn við að lesa eins og óðir
menn. Að loknu þessu námi hófst sjálft flugnámið
fyrir alvöru, og hófst það á blindfluginu. Við vomm
nú orðnir „kadettar", og höfðum Amra um okkur,
höfðum fyrirskipunarvald yfir fjölda óbreyttra „mat-
rósa“ og gátum snúið þeim töluvert í kring um
okkur. Við landflugnámið notuðum við aðallega Avro
Tutor flugvélar með 215 hestafla hreyfli, alveg ágæt-
ar skólaflugvélar, en mjög dýrar, kostuðu rúmar 60
þús. danskar krónur. Það var líka „dauðasök“ að
brjóta þær, og minnist ég þess ekki að hafa séð
hvítan mann verða svartan í framan af vonzku nema
einu sinni, en það var þegar einn félaga minna braut
eina Avro Tutor í lendingu, „lenti“ í tíu metra hæð.
Skóla-„Commandantinn“ horfði á slysið og varð
svona dökkur í framan. Félagi okkar varð að fara af
skólanum daginn eftir. Blindflugið var æft af miklu
kappi og ekki hætt við það fyrr en við gátum flogið
150 km. þríhyrning undir tjaldi lýtalaust. Er við
höfðurn lokið við að fljúga síðustu hliðina, áttum
við að setja hreyfilinn í hægagang í 1500 metra hæð
og ná inn á flugvöllinn án þess að nota hreyfilinn
til þess. Væri skekkjan svo mikil, að við gætum ekki
náð vellinum úr þessari hæð, náði maður ekki prófi,
en heimilt var að reyna tvisvar. Eftir blindflugið
40 - FLUG