Flug : tímarit um flugmál - 01.08.1949, Blaðsíða 9

og búin að teygja sig langt norður fyrir þá leið, sem
styðst var fyrir mig að fljúga. Ég mátti því til að
fljúga í lítilli hæð austur yfir Möðrudalsfjallgarð og
flaug ég þá sömu leið og vegurinn liggur. Skyggni
var sæmilegt, en skýjahæð lítil. Þegar austur á Jökul-
dal kom, flaug ég beint yfir dalinn og áfrarn yfir
Fljótsdalsheiði og Fljótsdalinn yfir Hallormsstaðaliáls,
en þegar þangað var komið, sá ofan í Skriðdalinn,
en nú virtist þokan og myrkrið hrúgast alls staðar
að, svo að ég mátti hafa hraðan á að sjá mér út
stað til að lenda á, og ákvað ég að lenda á gömlum,
hálfgrónum sandeyrum fyrir neðan bæinn á Arnhóls-
stöðum, en þar sem ég hafði lítið getað skoðað stað-
inn vegna myrkurs, áður en ég lenti, tók ég það ráð,
eftir að vélin var farin að renna eftir jörðinni, að
beygja hana strax og ferðin gerði það fært, lítið eitt
til vinstri, þannig að ég sæi, þar sem ég sat vinstra
megin í vélinni, að hjólin færu ekki ofan í neinar
ójöfnur. Þetta kom sér vel, því að þegar ég var kom-
inn út úr vélinni og fór að litast um, sá ég, að ör-
fáum metrum hægra megin við vélina hafði ég farið
fram hjá djúpum holum, sem engar líkur eru til að
vélin hefði sloppið óskemmd yfir og ferðin á vél-
inni tekið þar enda. En lánið var með mér þá, eins
og oftar, og þakklátur var ég forsjóninni fyrir að hafa
sloppið þarna án þess að óhapp henti mig. Ferðin
þangað hafði tekið 2 tíma og 10 mínútur frá Akur-
eyri.
En nú vorum við komin heim til foreldra minna
og allt hafði gengið að óskum. Um dvöl mína þar
mun ég ekki skrifa annað en það, sem við kemur
fluginu. Fimmtudaginn 10. ágúst var ég um kyrrt,
að öðru leyti en því, að ég rnerkti nú stað, sem var
öruggur til flugtaks og lendinga, og flaug þaðan smá-
flug með allt heimafólkið á Arnhólsstöðum.
Föstudaginn 11. ágúst laust eftir hádegi lögðum
við á stað til Fáskrúðsfjarðar. Þarna inni í dölunum
var lítil skýjahæð og norðaustan ca. 4 vindstig. Vegna
þokunnar varð ég að fljúga eftir þröngum dölum
fyrst til Reyðarfjarðar og heitir sú leið Þórdalsheiði.
Inn Þórudalinn var nokkuð ókyrrt og niðurstreymi,
svo að erfitt var að láta vélina hækka sig, og þegar
inn að Þórdalsheiði kom, var ég ekki kominn í nógu
mikla hæð til að fljúga yfir heiðina, en nú kom sér
Við Eystra-Horn.
FLUG - 7