Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1946, Qupperneq 135

133
Árið 1939.
Lög nr. 10 frá 4. apríl 1939, um gengisskráningu og ráðstafanir í því sani-
bandi.
Lögin öðluðust þegar gildi. í 3. gr. þeirra var ín. a. svo fyrir rnœlt, að sanni-
ingsbundnar greiðslur frá sjúlirasamlögum fyrir unnin störf skyldu vera óbreyttar
til 1. apríl 1040. Sbr. lög nr. 2 frá 5. janúar 1940.
Árið 1940.
Lög nr. 2 frá 5. janúar 1940, um breyting á lögum nr. 10 frá 4. apríl 1939,
um gengisskránignu og ráðstafanir í því sambandi.
Lögin öðluðust þegar gildi. í þeim voru m. a. ákvæði þess efnis. að samnings-
bundnar greiðslur frá sjúkrasamlögum fyrir unnin störf skyldu vera óbreyttar meðan
gildandi samningar stæðu, þrátt fyrir það þótt ákvæði væru í samningunum um
breytingar veg'na bækkunar eða lækkunar á framfærslukostnaði eða gengi. Samniug-
unum mátti hins vegar segja upp með þriggja mánaða uppsagnarfresti, þó að lengri
frestur væri ákveðinn. — Lög þessi voru felld inn i lög nr. 10 frá 4. apríl 1939 og
gefin út svo breytt, sbr. lög nr. 51 frá 12. febrúar 1940.
Lög nr. 73 frá 7. maí 1940, um Iiækkun slysabóta og uppbót á ellilaun og
örorkubætur.
Lög þessi mæltu svo fyrir, að á árinu 1940 skyldu slysabætur liækka um sömu
hundraðstölu og visitala kauplagsnefndar. Enn fremur var Lífeyrissjóði íslands
heimilað að greiða á árinu 1940 uppbót á ellilaun og örorkubætur í II. floltki, er
næmi allt að sama hundraðshluta og visitala kauplagsnefndar hækkaði um, enda
greiddu hlutaðeigandi sveitarfélög tilsvarandi uppbót að sínum bluta. Ríkissjóður
skyldi endurgreiða Lífeyrissjóði íslands þá fjárhæð, sem hann legði fram i þessu skyni.
Sbr. bráðabirgðalög nr. 126 frá 27. ágúst 1940 og lög nr. 56 frá 27. júní 1941.
Lög nr. 92 frá 14. maí 1940, um breyting á lögum nr. 74 frá 31. desember
1937, um alþýðutryggingar.
Lögin öðluðust þegar gildi. Ilelztu breytingarnar, sem lögin fólu í sér, voru
þessar: Þar sem sjúkrasamlög voru starfandi skyldu þau láta meðlimum sinum í
té sjúkrahjálp vegna slysa, þó því aðcins að þeir liefðu staðið í skilum með sjúkra-
samlagsiðgjöld sin. Til þess að standast kostnaðinn, sem af þessu leiddi, átti við-
komandi sjúkrasamlag rétt á að fá hluta af slysatryggingariðgjöldunum, sem greidd
voru á samlagssvæðinu. — Hert var allmikið á viðurlögum við tryggingarvanrækslu.
— Akveðið var, að heimilt skyldi að stofna skólasamlög, þar sem heimavistarskólar
væru starfandi. — Lyf og umbúðir skjTdu greiðast að % utan sjúkrahúss fyrir
bin nauðsynlegustu lyf, en heimilað var að takmarka frekar greiðslur fyrir önnur
lyf. — Sjúkrasamlögunum var veittur eudurkröfuréttur á liendur rikissjóði vegna
verulegs hluta lcgukostnaðar sjúklinga, sem haldnir voru alvarlegum, langvinnum
sjúkdómum. — Settar voru nánari reglur um sjúkrahjálp utan samlagssvæðis.
Frá 1. janúar 1944 féllu úr gildi 1.—15. gr. þessara laga, sbr. lög nr. 104 frá
30. desember 1943. Frá 1. janúar 1947 féllu úr gildi aðrar gr. laganna (16.—20. gr.),
sbr. lög nr. 50 frá 7. maí 1946, um almannatryggingar.
Bráðabirgðalög' nr. 126 frá 27. ágúst 1940, um viðauka við lög nr. 73 frá
7. maí 1940, um hækkun slysabóta og uppbót á ellilaun og örorkubætur.
Með lögum þessum var ákveðið, að fyrirmælin um liækkun slysabóta og uppbót
á ellilaun og örorkubætur skyldu gilda meðan vísitalan væri 110 eða hærri, og að
Lífeyrissjóður fslands skyldi, meðan svo væri, greiða 30% af heihlarupphæð elli-
launa og örorkubóta í II. floklti. Þá skyldi ríkissjóður endurgreiða Lífeyrissjóði
fslands þann hluta af framlagi hans, sem væri umfram það, sem ákveðið var í
alþýðutryggingalögunum, áður en breytingin var gerð. Sbr. lög nr. 56 frá 27. júni
1941.