Heimili og skóli - 01.08.1960, Blaðsíða 25

HEIMILI OG SKÓLI
69
Oxin og gimsteinarnir
Kafli úr skólaslitarœbu, lítið eitt breytt
Það er enginn sérstakur vandi að
leita þekkingar. Til þess þarf gáfur,
dugnað og sterkan vilja. En það er
mikill vandi að leita gleðinnar þar,
sem hana er að finna.
Fjöimargir týna hamingjunni í leit
sinni að gleðinni, einkum þeir ungu,
og finna hana kannski aldrei framar.
Þess vegna er svo mikill vandi að lifa,
einkum nú á dögum. Vandamálunum
er líka alltaf að fjölga og þau eru að
breytast með ári hverju. Það var ekki
vandi að velja sér skemmtanir fyrir
nokkrum áratugum, en nú er þetta að
verða mikiil vandi, einkum í þéttbýl-
inu.
í mínu ungdæmi var fátæktin eitt-
hvert mesta vandamál unglinganna,
ekki sízt þeirra, sem þráðu skólagöngu
og menntun. Nú mætti með nokkrum
rétti segja, að of miklir peningar væru
að verða eitt hið alvarlegasta vandamál
margra unglinga, jafnvel barna. Það
hefur verið taiið hættulegt að láta
börn ganga með eggjárn í höndum.
Fjöldi barna gengur nú með peninga
í vösunum miklu meira en skyldi. Þá
var það, að fyrir nokkrum árum var
vandalítið að velja sér stöður, einfald-
lega vegna þess, að um svo lítið var að
velja. Flestir tóku upp störf foreldra
sinna og þá var málið útkljáð. Nú er
þetta orðið eitt af vandamálum unga
fólksins, og margir eiga erfitt með að
ákveða sig. Hringla úr einu í annað,
og lenda svo kannski að lokum á
„rangri hillu“.
Fyrir nokkrum áratugum lifði þjóð-
in við bókaskort og lestrarhungur. Nú
flæða bækurnar yfir alla bakka og auk
þess blöð og tímarit, svo að það má
heita hreinasta tilviljun, hvað fólkið
les. Við þetta bætist svo það, að við
eigum nálega enga bókmenntagagn-
rýnendur og, það sem einn segir gott
segir annar lélegt. Það er ekki til nein
bókmenntagagnrýni hér í landi, sem
má treysta.
Lélegar bækur eru orðnar ein af
plágum þessarar aldar. Og því miður
mun léttasta og lélegasta lestrarefnið
oftast verða fyrir valinu, þegar fólk
grípur sér bók í hönd. Það sýna skýrsl-
ur bókasafnanna. Benda má svo á það,
að dagblöðin og vikublöðin eru höfuð
lestrarefni fjölda manna. Margir lesa
þó aðeins blöð síns flokks. Þetta eitt —
hvað þjóðin les — getur afmannað
hana á skömmum tíma.
Kannski var lífið áður fyrr of fá-
breytt, of fá tækifæri til að þroskast
alhliða? Nú lifa börn og unglingar
stöðugt í því moldviðri alls konar
áhrifa og atburða, að minnsta kosti í
þéttbýlinu allan ársins liring, að þar
hefur naumast nokkurt fræ tíma til að
festa rætur, og getur þá verið undir
hælinn lagt, hvort verður sterkara, líf-
grösin eða illgresið, stundum jafnvel