Heimili og skóli - 01.08.1960, Blaðsíða 38

82
BEIMILI OG SKÓLI
Er barnié mitt skólaþroskað?
Eftir ODVAR VORMELAND, skólasálfraðing
Óli Pétur er í 4. bekk barnaskólans.
Honum líður ekki sérlega vel í skólan-
anum. Og ef við spyrjum hann, hvers
vegna honum leiðist þar, á hann erfitt
með að svara því. Foreldrarnir eru
farnir að verða áhyggjufullir yfir þessu
áhugaleysi Péturs á öllu námi, og því
meir sem skólinn þyngist. Það kemur
einnig í ljós í viðtali við bekkjarkenn-
arann, að námið í skólanum gengur
engu betur en heima, og fer heldur
versnandi. Það hefur raunar aldrei
gengið vel, eftir því sem kennslukon-
an, er hafði hann þrjú fyrstu árin,
skýrir frá.
Óli Pétur hefur alltaf verið þægur
og prúður drengur alla sina skólatíð
fram að þessu. Hann hefur verið flest-
um drengjum hlýðnari og viljugri. Það
var enginn fljótari eða fúsari til að
fara smá sendiferðir fyrir kennslukon-
una en hann, eða gera henni annan
greiða. En þegar liann átti að vinna
eitthvert verk í bekknum, hvarf af hon-
um gleðisvipurinn.
sálarheill þess eitt hið allra nauðsyn-
legasta að búa alltaf við réttlæti, og
það særir barn djúpu sári, ef því finnst
það verða fyrir óréttlæti í skóla eða
heimili. Það getur til dæmis valdið al-
varlegri truflun í lieilli bekkjardeild,
ef nemendum, einum eða fleiri, finnst
kennarinn taka eitt barnið fram yfir
hin börnin í bekknum. Því er réttlæti
Fyrstu mánuðina, sem hann var í
fyrsta bekk, átti hann ákaflega erfitt
með að vera kyrr, og það kom stund-
um fyrir, að hann lagðist fram á skóla-
borðið sitt. Blýanturinn hans var
kannski allt í einu orðinn að bíl, sem
geystist um borðið. Þegar hin börnin
sátu hljóð og hlustuðu á sögu, sem
kennarinn var að segja, eða unnu að
einhverju, sem þeim hafði verið sagt
að gera, gat það komið fyrir að frá
borði Óla heyrðust annarlegir mótor-
skellir. Óli lærði þó sitthvað í skólan-
um, en það var fremur tilviljanakennt.
Hann lærði t. d. að lesa nokkurn veg-
inn jafnhliða hinum börnunum, en í
öllu skriflegu dróst hann fljótlega aft-
ur úr.
Kennslukonan hafði í þessi þrjú ár
fengið þá hugmynd um Óla, að í raun
og veru væri hann vel gefið barn. Því
meiri vandi var að svara þeirri spurn-
ingu, hvers vegna honum vegnaði
svona illa við námið. Og brátt kom að
því, að hann fór að verða sá neðsti í
í skólastofunni eitt af því allra nauð-
synlegasta til að skapa þar hollan og
hlýjan anda. Þetta getur einnig oft
valdið hinni mestu ólgu í heimilunum,
ef þau þykjast verða slíks vör. Oft er
þetta af litlu eða engu tilefni, en það
sýnir, hve mál þetta er viðkvæmt.
H. J. M.