Læknaneminn - 01.10.1975, Qupperneq 74

hafði sent okkur umsókn í maí eftir að frestur rann
út, og við svarað neitandi. Vegna óvæntra forfalla
var auðvelt að koma Lopes Fernandes fyrir á sjúkra-
húsi hér, en stúdentaskiptastjórinn hans í Madrid
fékk sendar nokkrar línur um þetta ábyrgðarleysi
sitt.
Erlendu stúdentarnir voru yfirleitt ánægðir með
dvöl sína hér, en þó fór það nokkuð eftir þjóðerni,
eða réttara sagt, hverju fólkið var vant heima fyrir.
T. d. voru 2 Svisslendingar, sem dvöldu á Borgar-
spítalanum, sérlega hrifnir af öllum aðstæðum hér,
og lýstu yfir ánægju sinni með dvölina á Bogganum.
Nefndu þeir sérstaklega, hversu mikil bót var að því,
að þýzkukunnátta lækna á þeim bæ var með slíkum
ágætum.
Annars var skiptingin milli þjóðlanda og sjúkra-
húsdeilda á eftirfarandi hátt:
Þjóðland: Fj.. Þar af ■ k.: Sjúkrahús: Deildir:
Austurríki . . 2 í Lsp. Lyflækn.
Finnland 2 2 Lsp. Lkot. Sýklafr. Lyflækn.
Frakkland . 1 1 Lsp. Lyflækn.
England . 2 1 Akureyri Handlækn.
Ítalía . . . . 2 1 Lsp. Lyflækn.
Júgóslavía . 2 2 Lsp. Lsp. Handl. Handl.
Pólland 1 1 Lkot. Handlækn.
Spánn .... 1 1 Lsp. Handlækn.
Sviss 2 2 Bsp. Bsp. Handl. Handl.
Svíþjóð . 2 2 Lsp. Lsp. Lyflækn. Lífefnafr.
Þýzkaland . 2 1 Lsp. Barnadeild
Stúdentarnir fengu ókeypis fæði á þeim spítölum,
sem þeir voru á. Auk þess höfðu allir aðgang að
matsal Landspítalans á kvöldin og um helgar. Ekki
þurfti Stúdentaskiptasjóður að greiða þessar mál-
tíðir. Á Akureyri sá forstöðumaður Fjórðungs-
sjúkrahússins, Torfi Guðlaugsson, um að útvega
húsnæði og fæði fékk stúdent á sjúkrahúsinu. Hefur
sjóðurinn heldur ekki þurft að greiða fyrir það.
Það, sem helzt skortir í sambandi við dvöl erlendu
stúdentanna hér, er að koma þeim í kynni við
íslenzka stúdenta. Þannig hefði þurft að skipuleggja
einhvers konar „sósíalprógramm“ fyrir þessa krakka.
I þessu sambandi gæti stjórn Félags læknanema
aðstoðað stúdentaskiptastj óra.
Ingibjörg Georgsdóttir,
stúdentaskiptastjóri.
Fjölgun í lœknastétt
Framhald aj bls. 28.
margir átt þess lítinn kost að afla sér framhalds- og
viðhaldsmenntunar og jafnvel oft og einatt ekki átt
þess kost að taka lögboðin frí.
Verða þar í framtíðinni verkefni fyrir yngri
lækna, að leysa þá eldri af hólmi um lengri eða
skemmri tíma.
A hinn bóginn er á það að líta, að ýmislegt er
að gerast, sem dregur úr vinnuálagi lækna.
Stöðugt bætast við fleiri læknaritarar, meinatækn-
ar og röntgentæknar, að ógleymdum heilsugæslu- og
heilsuverndarhjúkrunarkonum, sem nú taka við
mörgum þeim störfum, sem læknar gegndu einir
áður. í þessu sambandi má nefna nýju hjúkrunar-
námsbrautina við Háskólann, en tilkoma fleiri sér-
lærðra heilsugæsluhjúkrunarkvenna hlýtur óhjá-
kvæmilega að draga úr þörf fyrir aukinn fjölda
lækna.
Ennfremur vil ég vekja athygli á því, að hliðstæð
fjölgun virðist vera hjá lyfjafræðingum og nú er
hjá læknum. Er líklegt, að úr lyfj afræðingastétt
verði á næstunni sótt á landsbyggðina í ríkari mæli
en nú er.
Allar spár um læknafjölda verður að taka með
mikilli varúð. Forspár þær um fjölda starfandi
lækna, sem settar eru fram hér á undan gætu staðist,
ef áfram héldist sama þensla í heilbrigðismálum eins
og var á áratugnum 1960-1970.
Reynsla annarra þjóða hefir sýnt, að slík þensla
getur ekki haldið áfram endalaust.
Hvort við erum nærri því marki, að stjórnmála-
menn telji, að hlutfall það af þjóðartekjum, sem til
heilbrigðismála fer, hafi aukist nægjanlega, til þess
að hægt sé að mæta gerðum kröfum um magn og
gæði þjónustu, mun tíminn leiða í Ijós.
62
LÆKNANEMINN