Læknaneminn - 01.11.1977, Side 43

Geislaltehni s frœ S i
Bóklegri kennslu í geislalæknisfræði var tvískipt.
Byrri hlutinn var 20 fyrirlestrar í september, en sá
síðari 20 fyrirlestrar í janúar og byrjun febrúar.
Var septemberkennslan í höndum prófessors Kol-
beins Kristóferssonar og fór fram í stórum dráttum
þannig, að hann las fyrir okkur úr kennslubók Lucy
i'rank Squire, M. D., sýndi okkur stöku sinnum
tnyndir og ræddi einnig almennt við hópinn.
Ollum hljóta að vera ljósir annmarkar á slíku
íyrirkomulagi. Það væri gott fyrir 10 manna hóp,
en fyrir 45 manna söfnuð er það fráleitt. Sú var
reyndin að sífellt dró úr tímasókn stúdenta; menn
þóttust kunna sína engil-saxnesku eftir 3ja ára verk-
lega þjálfun og hvað snerti myndasýningar, komu
þær illa að notum, einkum sakir fjarlægðar.
Kennslan í ársbyrjun var í höndum Asmundar
Brekkan dósents. Var fyrirkomulag hennar þannig,
að dósentinn sat og þuldi kennslu sína í síbylju, en
okkur til uppljómunar og yndisauka voru sýndar
skyggnur af Rtg-myndum, sem hann síðan skýrði.
Fór sem fyrr, að ekki þyrptust allir að fróðleiks-
brunni fræðarans, en dósentinn brást hart við og
kvaðst ekki kenna nema viðstaddur væri ákveðinn
lágmarksfjöldi stúdenta. Fór svo, að féllu niður 2
fyrirlestrar, enda þótt nokkur hópur stúdenta væri
til staðar og án þess að orðum væri á þá eytt. Þess
ber að geta að ásamt geislalæknisfræði voru kennd-
ar í jan. og febr. 3 greinar, og skyldi kennslu þeirra
ljúka með prófi strax í febrúar, en próf í geislalækn-
isfræði var ekki fyrr en í maílok. Lögðu því flestir
megináherslu á þær greinar 3 þar sem tíminn var
naumur og galt þannig geislalæknisfræðin sambúð-
ar sinnar við þær.
Verklegt nám fór fram á „kúrsusum“ á röntgen-
deildum sjúkrahúsanna þriggja.
Á Landakoli voru stúdentar almennt ánægðir með
líflega og áhugavekjandi kennslu. Það sem mönnum
þótti einna helst vanta var brotaklíník.
Á háskólaklínikinni hafði prófessor Kolbeinn
sjálfur að mestu ofan af fyrir stúdentum og tókst
vel.
Á Borgarspítalanum, þar sem ég sótti „kúrsus“,
gengu stúdentar um deildina framan af morgni, en
um hádegisbil áttu þeir u. þ. b. klukkutíma sam-
verustund með Ásmundi Brekkan yfirlækni.
Prófessor Kolbeinn hefur tjáð sig um það í við-
ræðum við stúdenta, að hann sé óánægður með það
fyrirkomulag sem er á kennslu, bæði verklegri og
hóklegri, í dag. Hefur hann ekki tekið illa í að hetri
árangur myndi nást ef stúdentum væri skipt í hópa,
sem síðan gengju „kúrsus“ á röntgendeild, sem væri
skipulagður ákveðið fyrirfram. Fengju þeir að taka
myndir og skýra og hlytu auk þess kennslu í um-
ræðuformi hjá læknum deildarinnar. Þessum „kúrs-
us“ lyki síðan með munnlegu prófi í skýringum á-
kveðinna mynda, en einkunn í geislalæknisfræði
væri síðan reiknuð frá útkomu í prófum, sem og
frammistöðu á námskeiðinu sjálfu.
Að lokum skal kvartað yfir framkvæmd prófsins
í geislalæknisfræði nú í vor. Þar sem verkefnið var
útskýring mynda hlaut að vera skylda að sjá stúd-
entum fyrir myndum til að skýra, en svo var ekki.
Þær afmyndir sem stúdentar fengu í hendur voru al-
gerlega ófullnægajndi og jafnvel stórlega villandi,
auk þess sem aðalmyndunum var þannig fyrir kom-
ið að aðstaða til skoðunar þeirra hlaut að teljast
vafasöm og mönnum ekki frjálst að skoða þær þeg-
ar þeim sýndist, þar sem aðeins 6 máttu vera að í
einu.
Um kennslu í geisla- og tækjaeðlisfræði skal ekki
fjölyrt hér að sinni, en hún var í höndum stud. med.
Guðmundar S. Jónssonar, dósents við Læknadeild.
Svæfingarlœhnisfrœði
Bókleg kennsla í svæfingarfræði fór fram í sept-
ember. Stiklaði Olafur Jónsson dósent þar á stóru
og spannaði fræðin öll í 12 fyrirlestrum. Augljósl
má vera að sá tími er knappur og hefði að ósekju
mátt víkja betur að gerð og meðferð tækja og lyfja
við svæfingar.
Kennslubókin „Anesthetics, Resuscitation and In-
tensive Care“ var léleg og er ótrúlegt að skipulegri
og betur uppsett bók í svæfingarfræði fyrirfinnist
ekki.
Verklegt nám var á svæfingar- og gjörgæsludeild-
um Borgarspítalans og Landakots.
Var námskeiðið á Borgarspítalanum til sóma
þeim sem að stóðu, bæði læknum og ekki síður
LÆKNANEMINN
35