Læknaneminn


Læknaneminn - 01.04.1979, Blaðsíða 13

Læknaneminn - 01.04.1979, Blaðsíða 13
Eðlilcy radtlhljóð Raddhljóð sem myndast í barkakýli leiðast eftir loftvegum og lungum út gegnum brjóstvegg og heyr- ast vel gegnum hlustpípuna. Þau heyrast best nærri trachea og stóru bronchunum en minna perifert. Erfitt er þó að greina orðaskil og jjegar sj. hvíslar er jrað ómögulegt. Ócðlileg raddhljóð Bronchophonia: Við bronchophoniu .eru raddhljóð bæði aukin og greinilegri þótt tæpast sé hægt að greina orðaskil. Bronchophonia heyrist undir svip- uðum kringumstæðum og bronchial öndun, þ.e. þeg- ar þétting er í lunganu, en loftvegir opnir. „Whispering pectoriloquy".* Þegar heilbrigður maður hvíslar heyrist hvíslið óljóst sé hlustað yfir lungum nema yfir þeim svæðum, jrar sem normalt er bronchovesiculer öndun. Þar má greina hvísl Jró varla heyrist orðaskil. Við „whispering pectori- Ioquy“ greinast vel orðaskil jregar bvíslað er. Venju- lega heyrist þetla undir sömu kringumstæðum og bronchial öndun og bronchophonia og hefur svip- aða þýðingu. Egophony. Þegar heilbrigður maður segir langt „í“ heyrist það við eðlilegar aðstæður sem „í“ jreg- ar hlustað er yfir lungum. Við egophoniu verður þetta langa „í“ að dálítið flágu, löngu „ei“ í eyrum þess sem hlustar með hlustpípunni.. Egophony heyr- ist einkum við Jréttingu á lunga jrar sem einnig er pleuravökvi, en heyrist líka oft við sömu ástæður og bronchial öndun, bronchophonia og „whispering pectoriloquy“. Síun við þessar aðstæður er heldur minni á hærri tíðni tóna en lægri tíðni og skýrir það fyrirbærið.- Aukahljóð Aukahljóð heyrast ekki yfir heilbrigðum lung- um. Þau eru ekki breytingar á Jreim öndunarhljóð- um sem fyrir eru, heldur eru þetta hljóð sem bætast ofan á öndunarhljóð, hvort sem þau eru eðlileg eða óeðlileg. Skilgreining aukahljóða er sýnd á mynd 1. * Mér er ekki kunnugt um íslenska þýðingu á þessu fyr- irbrigði, og er hér verkefni fyrir nýyrðasmiði. Slímliljóð (crackles, rales) eru sundurslitin hljóð sem heyrast fyrst og fremst við innöndun. Áður voru slímhljóð talin myndast við að loft færi í gegnum slím í loftvegum og er það réttnefni t.d. hjá deyjandi fólki með slím í efri loftvegum, en þar heyrast slímhljóð snemma í innöndun og stund- um einnig seint í útöndun. Hins vegar getur þessi skýring ekki átt við slímhljóð, sem heyrast við lungnasjúkdóma eins og t. d. lungnafibrosu, þar sem ekki er um að ræða neina slímsöfnun í loftvegi. Slímhljóðum er skipt í fín slímhljóð, sem lieyrasl seint í innöndun, og gróf slímhljóð sem heyrast snemma í innöndun og oft talað um meðalgróf slímhljóð sem liggja þarna mitt á milli. Fín slímhljóð. Þessum hljóðum hefur verið líkt við hljóð, sem myndast þegar hárlokk nærri eyranu er nuddað saman milli fingra eða þegar þumalfingri og vísifingri vættum með munnvatni er lyft hægt í sundur hvor frá öðrum. Þessi hljóð eru ekki sam- felld heldur sundurslitin og sett saman úr fjölda mörgum einstökum hljóðum. Fín slímhljóð heyrasl í lok innöndunar og hverfa ekki við hósta.. Tilraun- ir á á lungum in vitro hafa sýnt að fín slímhljóð myndast þegar lungun eru þanin út eftir að hafa fengið að falla meira saman en eðlilegt er. Við slíka útöndun límast smærri loftvegir og alveoli saman, en opnast síðan með smelli, seint í innönd- un og þau hljóð mynda hin fínu slímhljóð. Þessir fjölmörgu loftvegir og alveoli opnast ekki samtímis og gefur það hljóðunum hin slitróttu einkenni. Þessi hljóð heyrast við sjúkdóma þar sem óeðlilegt samfall er á lungum (restriction) t.d. við lungna- bjúg, lungnabólgu og fibrosing alveolitis. Oft verð- ur slíkt samfall aðallega neðst i iungunum (t.d. við stasa) og heyrast jrá slímhljóðin aðeins neðst. Skipti slíkir sjúklingar um líkamsstellingar færast slím- hljóðin til þannig að þau heyrast ævinlega yfir Jreim stað lungans sem neðst liggur. Gróf slímhljóð heyrast strax í upphafi innönd- unar. Þetta eru tiltölulega hávær lágtíðni hljóð og fylgja þeim stundum svipuð hljóð seint í útönd- un. Þessi hljóð breytast oft við hósta, en ekki við breytingar á líkamsstöðu eins og fínu slimhljóðin. Þessi hljóð eru talin myndast við að loft fer um læknaneminn 7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.