Læknaneminn - 01.04.1979, Blaðsíða 39

tafla VIII
Samvinna felst í að T-fr. þekkja berann.
Geisluðum músum gefnar jrumur sem rœstar voru sitt í hvoru lagi NlP-mótefnasvar viS NIP-BSA gjöf
NIP-CG o
BSA o
NIP-CG + BSA +
NIP-CG (anti-Thy 1 og
C’meðhöndlun) + BSA +
BSA (anti-Thy 1 og C’meðh.)
+ NIP-CG 0
viðhaldi sjálfsþolun og komi í veg fyrir ofvirkni
hæði vessabundinna og frumubundinna ónæmis-
svara (vó og fó svara), þegar væki er lengi til staðar
i b'kama. Sýnt hefur verið fram á skort á T bæli-
bumum í músum meS sjálfsofnæmi, og fresta má
sjúkdómseinkennum meS því aS gefa þeim T frum-
U1 ur samstofna heilbrigðum einstaklingum. Á hinn
^óginn hefu veriS sýnt fram á aS T frumur úr sum-
um sjúklingum meS mótefnaskort hamla mótefna-
tnyndun in vitro. Ennframur hefur því veriS haldiS
^am, að illkynja fjölgun ónæmisfrumna geti stund-
um stafað af bilun í bælifrumum.
Eins og áður hefur verið minnst á, er nú hægt að
grema 3 gerðir T frumna í músum. eftir því hvaSa
Ly mörk eru í úthýði þeirra. Þessi Ly mörk eru
seilega athyglisverð fyrir þá sök, að þau má nota
lil að greina og aðskilja mismunandi starfsflokka
T frumna, eins og sýnt er í töflu XII.
ÞaS er augljóst að breyting á jafnvægi milli
hjálpar og bæli T frumna mætti í ýmsum tilvikum
nota við lækningar, en þetta er aðeins hægt að hug-
leiða í alvöru, þegar þessar frumur hafa verið bet-
ur skilgreindar og ástand þeirra kannað nánar í
heilbrigði og sjúkleika.
Tilgátulíkan fyrir víxlverkanir frumna í mótefna-
myndun
Skilningur er að vakna á því, hvernig T frumur
hjálpa B frumum, en verkun T frumu bælingar er
enn óþekkt.
Mynd 2 sýnir eitt af nokkrum tilgátulíkönum fyr-
ir T frumu hjálp, og nokkur ferli, sem stungið hef-
ur verið upp á fyrir T frumu bælingu, eru einnig
sýnd. ViS teljum að líkaniS sé í stórum dráttum í
samræmi við þá vitneskju, sem fyrir hendi er um
verkunarhátt T hjálpar og okkur er ekki kunnugt
um að brjóti í bág við neinar marktækar tilrauna-
niðurstöður. ÞaS sýnir þó ekki að hinar víxlverk-
andi frumur þurfa að hafa sams konar vefjaflokka-
mörk (histocompatibility determinants), og er
sennilega yfireinfaldað að ýmsu öðru leyti. Flestar
berasameindir hafa t.d. fleiri en eina vækiseiningu.
LíkaniS gerir ráð fyrir að gleyplar séu burðarás
þessarar víxlverkunar. Þannig geta samtengi hnýtils
og berasameindar ekki ræst T frumur nema með
hjálp gleypla. Við ræsinguna myndast fléttur milli
viðtaka og vækis á yfirborði T frumnanna. Þessar
fléttur losna síðan frá T frumunum og bindast út-
hýði gleypla, sem hafa grip (acceptors) fyrir slíkar
fléttur í úthýði sínu. Þetta gerir þeim kleyft að fjöl-
tengja (cross link) hnýtileiningarnar í hnýtilvið-
TAFLA IX
Athugun á samvinnu frumna in vitro með samtengjun hnýtils og bera.
Frumur í: Efra hólfi Neðra hólfi Svar við DNP-KLH í neðra hólfi*
Engar frumur tklh + BDnp** +
tklii bdnp +
tklii bdnp + anti Thyl 1 + C’ +
T (ekki ertar) bdnp 0
tfcc bdnp 0
Engar frumur bdnp + M0 (TKLH-ertar) +
^ DNP-KLH og M0 til staðar í báðum hólfum.
tklii = KLI-I-ræstar T-fr.; bdnp = DNP-ræstar B-fr.; o.s.frv.
tæknaneminn 29