Læknaneminn - 01.07.1979, Blaðsíða 56

Framleiðsla mixtúru.
svæði í fullu samræmi við læknisþjónustu í landinu,
sbr. lög um heilbrigðisþjónustu nr. 57/1978. Þessi
hugmynd hefur síðan verið útfærð í frumvarpi til
laga um lyfjadreifingu, sem lagt var fyrir Alþingi á
100. löggjafarþingi 1978-1979. Ef ákvæði þessi
yrðu að lögum, myndu þau mjög stuðla að því að
koma lyfjasölunni undir félagslega stjórn.
E fylgiskjalinu er einnig vikið að stofnlána- og
jöfnunarsjóði lyfjabúða. Segja má, að ákvæði að
þessu lútandi hafi náð fram að ganga með gildis-
töku lyfjalaga nr. 49/1978, en í 10. kafla þeirra laga
eru ákvæöi um lyfsölusjóð. Eftir er þó að sjá, hvort
og hvenær ákvæði þessi koma í raun til fram-
kvæmda, sbr. 14. lið á eftir.
Lyijalög nr. 40 16. maí
Meö bréfi, sem dagsett er 19. 1. 1973, fór lyfja-
skrárnefnd (bréfasafn nefndarinnar) þess á leit við
heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið, aö hafin
yrði endurskoðun á lyfsölulögum nr. 30/1963. Af
bréfi nefndarinnar má skilja, að hún hugsi sér end-
urskoðun laganna alha. Ráðuneytið svaraði þessu
erindi nefndarinnar með bréfi, sem dagsett er 2. 3.
1973 (bréfasafn lyfjaskrárnefndar). Af bréfi ráðu-
neytisins má ráða, að áhugi sé fyrir endurskoðun
lyfsölulaga „að því leyli er sérstaklega tekur til al-
mennra ákvæða um lyf, skráningu lyfja, almennar
'kröfur um lyf o. fl.“ og skipuð verði nefnd „til að
gera tillögur um slíka endurskoðun“. Ráðherra
(Magnús Kjartansson) skipaði síðan með bréfi, sem
dagsett er 9. 3. 1973, landlækni (Ólaf Ólafsson)
formann í nefnd til þess að endurskoða lyfsölulög
með tilliti til skilgreiningar á lyfjum og öðrum efn-
um o. fl.“ (eigið bréfasafn). Yoru 5 menn skipaðir
með honum í nefndina og var einn þeirra lögfræð-
ingur. Nefnd þessi sat lengi á rökstólum, að vísu
með löngum hvíldum á milli, og var ekki endanlega
leyst upp fyrr en með bréfi ráðuneytisins, sem dag-
sett er 25. 9. 1978 (eigið bréfasafn).
Allmikill ágreiningur var upphaflega í nefndinni
um það, hve víðtæk endurskoðun lyfsölulaga skyldi
vera. Skipunarbréf ráðherra og bréf ráðuneytisins,
sem áður er vikið að, bentu frekast til, að ekki ætti
að endurskoða ákvæði um lyfjasölu eða lyfjafram-
leiðslu, enda voru þá óráðin örlög þeirra frumvarpa,
er greinir undir 12. og 13. lið að framan. Smám
saman varð þó samstaða um, að endurskoða skyldi
lögin í heild og setja í ein lög, lyfjalög, sem flest
rammaákvæði um lyf og lyfjamál. Síðan skyldi taka
afstöðu til þess, hvort útfæra ætti viss atriði nánar í
sérstökum lögum.
Fyrsta verk nefndarinnar var þó að gera tillögur
um breytta skipun lyfjaskrárnefndar, er nú skyldi
nefnast lyfjanefnd. Varð að ráði, að losa um tengsl
milli embætta og setu í nefndinni þannig, að ekki
mætti skylda menn til setu í nefndinni af því einu,
að þeir gengdu tilteknum embættum. Skyldi seta í
nefndinni vera bundin við menn, er hefðu nánar til-
greinda menntun eða sérþeklcingu og án tillits til,
hverjum embættum eða störfum þeir gegndu. Lagði
nefndin til að lyfjanefnd yrði skipuð fjórum lækn-
um (sérfræðingi í lyfjafræði lækna eða klíniskri
lyfjafræði, sérfræðingi í lyflæknisfræði, sérfræðingi
í eiturefnafræði og lækni, er starfaði að heimilis-
lækningum) og tveimur lyfjafræðingum (sérfræð-
ingi í lyfjaefnafræði og starfandi lyfjafræðingi).
Náðu tillögur nefndarinnar fram að ganga og urðu
að lögum (lög nr. 85 25. maí 1976 um breytingu á
lyfsölulögum nr. 30 29. apríl 1963), en giltu, uns
lyfjalögtóku gildi 1. jan. 1979. Nefndinni var einnig
í mun að koma sem fyrst upp sjálfstæðu lyfjaeftirliti
í landinu. Yoru því í lögum þessum allítarleg ákvæði
um Lyfjaeftirlit ríkisins, sbr. einnig 10. lið að fram-
an.
Nefndin gerði sér smám saman Ijóst, að óeðlilegt
væri, að lagaákvæði um lyfjafræðinga væru sett inn
48
LÆKNANEMINN