Ferðir - 01.06.1993, Qupperneq 9

F E R Ð I R
9
/ Skjaldahjarnarvík. Ferðafólk og rekaviður í fjfíru. (Ljósm. Magnús Guðmundsson)
Hafði Gísli fyrir satt að bóndi á staðnum hefði barið harðfisk á duflinu
vetrarlangt án þess að kæmi að sök. Svo var það einn góðan veðurdag um
hásláttinn. að duflið sprakk óforvarandis. Ekki varð það mönnum að
skaða en eitthvert tjón á bæjarhúsum, svo sem rúðubrot. Mesta áherslu
lagði Gísli á að koma að leiði Hallvarðar Hallssonar frá Horni, sem er
þarna í túni. Hann rifjaði upp heistu sagnir sem gengið hafa af Hallvarði,
um ail hans, líkamsvöxt og kunnáttu, sem samtíðarmenn kölluðu galdur,
hversu ötuil ferðamaður hann var og útbúnað hans í ferðum að vetrarlagi,
að hann klæddist selskinnskufli. Gísli greindi frá því, að margir tryðu því
fullurn fetum að Hallvarður væri eftir andlát sitt sérstakur hollvættur
þeirra, sem byggju á eða ferðuðust um þessar slóðir. Avarpaði Gísli
Hallvarð nokkrum orðum og bað heilla fyrir leiðangurinn, áður en hópur-
inn sneri heim til tjaldanna, vermdur af síðdegissól.
Aður en lagt var upp um morguninn hafði verið gert kunnugt, að um
kvöldið ættu allir að njóta gestrisni heimamanna í kaffiboði hjá Ragnari
Jakobssyni og Sjöfn Guðmundsdóttur konu hans. Engu að síður beið
ferðalanganna ágætur kvöldverður hjá Guðrúnu ráðskonu. Ekki löngu
eftir að honum lauk hélt hópurinn, dreifður nokkuð að húsi þeirra hjóna