Bændablaðið - 25.05.2023, Blaðsíða 7

7Bændablaðið | Fimmtudagur 25. maí 2023
LÍF&STARF
Þátturinn verður helgaður kveðskap
eftir Orm Ólafsson (1918-2012).
Ormur var eitursnjall hagyrðingur,
í hæsta máta gamansamur og glettinn.
Lengi gegndi hann trúnaðarstöðum í
Kvæðamannafélaginu Iðunni. Kvæða-
maður góður enda búinn einkar fagurri
söngrödd. Ólafur, sonur hans, miðlaði mér
gamansömum brag um hestamennsku föður
síns, þótt enginn vissi til mikillar ástríðu
Orms til hrossaræktar né reiðmennsku, þá
gildir það einu, efnistökin og bragvísin er
slík að ekkert má að neinu finna:
Ég hef fengið mér fínan hest
og fákurinn nefnist Haki.
Þægilegheitin þekki best
þegar ég tolli á baki.
Um uppruna Haka aðeins veit
að ættin mun norðlensk vera.
Átthagafjötra ungur sleit
ástmögur villtra mera.
Ólmari fola aldrei leit
allur í góðu standi.
Margur var þó í minni sveit
maðurinn velríðandi.
Heyrði ég sagt um hófagölt
að heiðarvötn kynni svamla,
með ljómandi fagurt limabrölt,
-líkastur Sleipni gamla.
Þó hesturinn sýndist hafa sál
og Haki sé manni líkur,
sendur var hann um sumarmál
suður til Reykjavíkur.
Á örlögum verður aldrei stans,
enginn fær ráðið sínu,
þó líklega yrði lánið hans
að lenda í klofi mínu.
Á víðáttum Haki valdi strá,
vandur að bragði grasa,
en mátti vart unga meri sjá,
-minnti á Skarða-Nasa.
Í skammdegisferðum skeður flest
ef skeiðið er lækjarbakkinn.
Í reiðtúrum mínum reyndist best
að rígbinda sig í hnakkinn.
Ef renni ég burt úr Reykjavík
og ríði með tauma slaka,
reiðtygin verða rusli lík
og rasssár ég kem til baka.
Óhappaslysin urðu stór,
ýmislegt hendir slíka,
úr reiðbuxum mínum rassinn fór
og rifbrotnað gat ég líka.
Það verður lengi þyngsta raun
að þurfa að sitja á Haka.
Með sýnileg meiðsl og sálarkaun,
-sífellt er mér að hraka.
Oft hefur gleði eyðilagt
ólgandi skap og þykkja,
þó er nú ekki þar með sagt
að þetta sé húðarbikkja.
Geta má þess, ef gerir byl
ganga mun flest úr lagi,
því heyleysi mitt að hausti til
hlaut nú að reynast bagi.
Vafstra í þessu varð um sinn,
vandræðum mátti flíka,
og til þess að hýsa hestinn minn
húsnæði þurfti líka.
Endalok þessa urðu slík
öruggt sem talist getur,
að herbergi eitt á Hótel Vík
hef ég til leigu í vetur.
Áhyggjur mínar enginn sér,
einstaka hugró sýndi,
þó skapsemi gerði skepnan mér
er skeifunum öllum týndi.
Og fótsár er orðinn folinn minn,
fæstum er nú að gagni.
Fákinn ég hýsi fyrst um sinn
og ferðast í strætisvagni.
Framhald í næsta vísnaþætti.
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggd1@gmail.com
MÆLT AF
MUNNI FRAMSnjór í sauðburði
Tíðarfarið í maí hefur ekki verið hagstætt fyrir sauðburð. Kalt
var í veðri og víðs vegar um land fór að snjóa, vetrarfærð var á
fjallvegum norðan- og austanlands.
Hér má sjá Heklu Lind Jónsdóttur, sem var í sauðburði á Neðri-
Brunná hjá ömmu sinni og afa, Margréti Kristjánsdóttur og Þresti
Harðarsyni, í Saurbæjarhreppi í Dalasýslu. Hafði hún mótað snjókall
þann 16. maí, sem enn fremur var fyrsti dagurinn sem bændurnir sáu
færi á að setja lambfé út eftir maíhretið. Voru þau þá með 200 bornar
ær enn inni og þröng var orðið á þingi. Mynd / Díana Rós Þrastardóttir
Notalegheit
Eftir ærsl og leiki dagsins er gott að kúra saman og hvíla
sig fyrir komandi fjör. Mynd /Ragnar Þorsteinsson
Karl, Camilla og Díana
Hér má sjá Guðna Ágústsson, fyrrverandi landbúnaðarráðherra,
ásamt dótturdætrum sínum, Eik og Evu. Guðni heldur í forystuá sína,
Flugfreyju, sem fædd er Skúla Ragnarssyni á Ytra-Álandi.
Þegar Guðni eignaðist ána var flogið með hana suður og býr
hún nú á Stóru-Reykjum í Flóa hjá þeim Geir Gíslasyni og Aldísi
Þórunni Ragnarsdóttur. Í vor, nánar tiltekið á krýningardegi Karls
Bretakonungs, eignaðist Flugfreyja þrjú lömb.
„Fyrstur kom Karl konungur í mórauðri skikkju með hvíta krúnu
á höfði, svo Camilla í svartri skikkju með hvíta krúnu og svo þriðja
lambið, hún Díana sem er óskaplega sæt móflekkótt,“ segir Guðni,
en hér heldur Eik á Karli og Eva á Díönu.
„Díana er drottning í hugum Íslendinga. Camilla galt fyrir fláræðið
og var sett undir aðra móður en Karl og Díana verða með móður
sinni og nú vaknar spurningin hvort hún rækti forystuhæfileikann
til jafns við móður sína,“ segir Guðni, en faðir lambanna er Fjalli
frá Hárlaugsstöðum.
Mynd / Páll Imsland
Mjá
„Ekki dirfast að trufla mig,“ gæti þessi ferfætti
nautnaseggur verið að hugsa. Mynd / Páll Imsland
Vinátta
Hér eru góðir félagar, þau Tara og Jökull, sem nutu vorsins og
veðurblíðunnar í Sýrnesi í Aðaldal. Mynd / Ragnar Þorsteinsson
Fyrstu skrefin
Ugluflott frá Sýrnesi í Aðaldal, nefnd eftir foreldrum
sínum, að sýna frumburðum sínum, móbotnóttri gimbur og
svarbotnóttum hrút, veröldina, sólarhring eftir að þau fæddust.
Mynd /Ragnar Þorsteinsson
Haldið undir skírn
Óvígður séra Arnór Dagur Árnason skírði hrútlambið
hans Ármanns Inga Árnasonar. Fékk lambið nafnið Klaki
enda fæddist það í hríð og kulda frá bændunum Jónda
og Heiðu í Bræðrabrekku. Mynd / Hildur Ingadóttir