Stuðlaberg - 01.12.2016, Qupperneq 10

10 STUÐLABERG 2/2016
Myndirnar eru lifandi og fallegar og ljóðin
undirstrika til finningar höfundarins, ást
hans á jarðargróðrinum og auga fyrir fegurð
blómaflórunnar.
Þannig er ljóðið um Kræklurótina:
Eina veit ég
ósköp smáa,
felugjarna
og feimna snót.
Heimili á
hún í móa,
býr þar með sinn
bægifót.
Blaðgrænu í
blóðið vantar.
Móleit öll
en aldrei ljót.
Kynleg jurt er
kræklurót.
Davíð Hjálmar yrkir hefðbundið eins og sjá
má. Allt sem hér er sett fram lýtur ströng ustu
kröfum hins forna bragar. Jafnframt leikur
hann gjarna þá list að teygja ljóðformið aftur
og fram og endurskapa þannig bragarhættina.
Þetta tekst með miklum ágætum. Sjaldgæft
er að sjá svo vel leikið með grunnþætti hefð­
bundins ljóðforms.
Fyrsta ljóðið í bókinni fjallar um Alaska-
lúpínuna:
Ég alaskalúpínu virði og dýrka og dái.
Í grjótstein og sand ég sái
og lúpínan spírar og lifnar og grær
og landið sem örfoka virtist í gær
er hvanngrænt á hverju strái.
Og liturinn blóma blái!
En horfinn er grjótsteinn grái.
Hún flæðir um kjörr öll og klungur og mó,
mín kærustu smáblóm ég finn ekki, þó
ég leiti og grannt ég gái.
Og yrtlinga þá ég þrái.
Ég fitla við eitur og flugbeitta hnífa og ljái.
Gott dæmi um bragsnilld Davíðs Hjálmars
er ljóðið um Engjamunablómið:
Óskráðum lögum er auðvelt að fylgja og hlíta.
Aldrei það upp skyldi slíta,
munablóm engja með augun svo blá
að allir þau verða að nýju að sjá
ef eitt sinn í ljós þeirra líta.
Gimbli er bannað að bíta
og grasbítum öllum sem gráðugir kjamsa og rýta.

Sjötta Davíðsbók er ótrúlega fallegt og vel
unnið listaverk sem hver einasti ljóða­ og
plöntuunnandi verður að eignast og lesa.
Ekkert er bogið og engu logið
Enginn sá hundinn heitir myndabók eftir
Hafstein Hafsteinsson sem ljóðskreytt er af
Bjarka Karlssyni. Mál og menning gefur út.
Hundurinn kemur sem jólagjöf inn á heimili
barnanna og allt leikur í lyndi framan af en um
næstu jól fá börnin einhverja fjárans álbakka
að gjöf og eftir það fer að kárna gamanið.
Bakkar?
Já, glitrandi bakkar
úr gleri og áli
og grjóthörðu stáli.
Segulstáli,
svo sterku að öll voru
yfir því bundin
... og enginn sá hundinn.
Hann grípur til sinna ráða og fær sér til fé­
lagsskapar kött sem hefur þá lent í því sama.
Hann var vanræktur vegna þess að allir fest­
ust við þessa bakka. Saman fara þeir út í heim
til að vinna bug á einsemdinni og lenda í fjöl­
skrúðugum ævintýrum.
Svo leigðum við flugvél
og flugum af stað ...
Hvað?
Já, það!
Ekkert er bogið og engu logið:
Við hundarnir getum sko hæglega flogið.