Stuðlaberg - 01.12.2016, Side 26

26 STUÐLABERG 2/2016
„Gígjan ljóða glumdi snjöll“ – heimildir:
Árni G. Eylands. 1951. Símon Dalaskáld.
Akranes 10:84, bls. 84–87.
B.F. 1874. Smámunir. Tíminn 1:10, bls. 39–40.
Jens Sæmundsson. 1916. Símon Dalaskáld.
Vísir 6:100, bls. 4.
[Jón Ólafsson]. 1873. Ritfregnir.
Göngu­Hrólfur 1:4–5, bls. 35–38.
[Jón Ólafsson]. 1877. Að norðan. Skuld 1:16,
bls. 163–164.
Símon Bjarnarson. 1874. Nafnlaus grein.
Norðanfari 13:33–34, bls. 74–75.
Símon Bjarnarson. 1878. Andlát mitt í „Skuld“.
Norðanfari 17:23–24, bls. 47–48.
Símon Dalaskáld. 1906. Óðinn 2:4, bls. 32.
Símon Dalaskáld
Berst um vengi' að boginn þinn
brast, og strengur lífsins;
syngur ei lengur svanurinn
sætt, um gengi vífsins.
Gígjan ljóða glumdi snjöll,
glöddust fljóð og halir. –
Kváðu óð þinn Íslandsfjöll,
og þess góðu dalir.
Kvæða-hjali miðlar mest,
mær og halir játa.
Nú er í valinn Símon sezt,
sáran dalir gráta.
Kvað hann óð um fögur fljóð,
faðmaði jóðin ungu,
hans munu ljóðin lista góð
lifa' á þjóðartungu.
Skáldið fjölda af rímum reit,
– réðist höldum saga.
Oft um kvöld þá sveit við sveit
söng á spjöldum Braga.*
Snjöll um hauður lifa ljóð,
– list er auður, kæri! –
Honum dauðum þakkar þjóð,
þótt hann snauður væri.
Jens Sæmundsson
* Bragi var ein ljóðabóka Símonar.
Höfundur fundinn
Í vorhefti Stuðlabergs 2016, bls. 26, var
spurt um höfund vísu sem barst ritstjóra
Stuðlabergs ofan úr Borgarfirði. Það var
Ágústa Ósk Jónsdóttir á Egilsstöðum sem
fann lausnina. Hún segir í bréfi á Boðnar-
miði:
Gátan er ráðin. Af allt öðrum ástæðum
fór ég að blaða í fyrstu heftum Múlaþings,
riti Sögufélags Austurlands, í hefti no. 2
fyrir árið 1967. Þá blasti þetta við mér á bls.
44, rammað í svart. Höfundurinn er Bragi
Sigurðsson, blaðamaður og lögfræðingur
frá Seyðisfirði (f. 1926, d. 2000), og heitið,
Við andlát Steins Steinars.
Vísan hefur skolast örlítið til á leiðinni
frá Múlaþingi til Stuðlabergs. Í fjórðu línu
stendur „smáu“ þar sem stóð „sínu“ í því
eintaki sem barst ritstjóra Stuðlabergs. Að
öðru leyti er ljóðið eins.
Í byggingu vorri er brostinn sá steinn
sem bjartur og fagur glóði.
Hann stóð alltaf út úr stakur og einn
sterkur í smáu ljóði.
Sá tónn er hann söng, var tær og hreinn
eins og tár sem er grátið í hljóði.
Bragi Sigurðsson var sonur Sigurðar
Arngrímssonar sem var ritstjóri og kaup­
maður á Seyðisfirði á fyrri hluta tutt­
ugustu aldar. Sigurður var ágætt skáld.
Hann orti meðal annars Átthagaljóð, sem
birtist í bókinni Aldrei gleymist Austur­
land 1949 (bls. 269). Það hefst á þessum
alþekktu línum: „Gleðinnar strengi gulli
spunna hærum. Guðs dýrðar roði skín á
tindum mærum.“ Þetta ljóð, við einstak­
lega fallegt lag Inga T. Lárussonar, er
gjarna sungið á samkomum Austfirðinga.
Ritstjóri Stuðlabergs þakkar Ágústu
Ósk fyrir upplýsingarnar og sendir bestu
kveðjur á Austurland. RIA.