Stuðlaberg - 01.12.2016, Qupperneq 19

STUÐLABERG 2/2016 19
G
uð
m
un
du
r B
er
gk
vi
st
Jó
ns
so
n
Frá vinstri: Ásta, Fanney og Heiða Guðný.
áfram, hrósuðu okkur fyrir vísur og mamma
var fljót að leiðrétta okkur ef vísan var ekki
rétt kveðin. Reyndar kom það afar sjaldan
fyrir, ég kann í sjálfu sér enga bragfræði,
nema þetta með stuðlana og höfuðstafina,
en tilfinningin fyrir því hvenær vísa er rétt
kveðin og hvenær ekki var fljót að þroskast.
Heiða Guðný: Minnistæðast er hvað orðin
voru stundum óþjál og treg að raða sér upp.
Við hvaða tækifæri notið þið einkum þennan
hæfileika?
Ásta: Helst ef er hneykslun í mér útaf hé­
gómaskap eða feluleik í öðrum. Þá er ótrú­
lega gaman að búa til vísur, sem hljóma vel
í allra eyrum, en svo eru einhverjir sem skilja
meininguna á bakvið og eru á nálum að fleiri
skilji. Það er alveg yndislegt!
Fanney: Aðallega í tengslum við samskipti
okkar systra. Heiða er mjög dugleg við að
senda okkur hinum vísur og þá rennur mér
blóðið til skyldunnar og svara fyrir mig.
Einstaka sinnum hef ég líka verið beðin um
vísu í einhverju ákveðnu tilefni og þá reyni
ég að verða við því. Besti tíminn til að yrkja
er þegar maður er einhvers staðar einn með
sjálfum sér, svo sem á löngum bílferðum.
Heiða Guðný: Ég yrki helst ef ég er beðin
um það, eins og fyrir hagyrðingamót eða ein­
hverjar samkomur og svo bara þegar ég er í
stuði, mikið á löngum og tilbreytingarlitlum
vinnudögum á traktorunum, þá er fínasta af­
þreying að pirra systur mínar með vísum.
Getið þið nefnt dæmi um sérstök atvik sem hafa
komið upp í tengslum við yrkingarnar?
Ásta: Man ekkert sérstakt í augnablikinu.
Þetta gleymist nú býsna fljótt þó manni finnst
það smellið þar og þá.
Fanney: Fyrir mörgum árum sat ég í sveit­
arstjórn eitt kjörtímabil. Það var skemmtileg
reynsla og eitt af því sem fylgdi starfinu var að
fyrsta haustið var ég ásamt tveimur öðrum ný­
liðum send á námskeið fyrir nýja sveitarstjórn­
armenn. Þetta var tveggja daga námskeið,
haldið á þremur stöðum á landinu og notast
við fjarfundabúnað, þar sem fyrirlesararnir
voru á mismunandi stöðum. Svo skemmtilega
vildi til að Heiða systir var á sama námskeiði,
en hvor á sínum staðnum á landinu. Við vorum
því með símana uppi við og sendum eina og
eina vísu á milli – svona þegar athyglin tók að
flökta. Námskeiðið byrjaði snemma morguns
og því komum við flest á staðinn kvöldið áður
og mættum vel upplögð og í betri gallanum í
fyrirlestrasalinn. Þegar fyrsti dagskrárliður­
inn var nýhafinn birtist ónefndur sveitarstjóri
í salnum. Hann hafði greinilega tekið þann
kostinn að sofa heima, þurft að leggja snemma
af stað og bar þess nokkur merki að hafa lík­
lega ekki eytt löngum tíma í að hafa sig til um
morguninn. Til að mynda var hann í snjáðri
flíspeysu sem var löðrandi í hundahárum og
stakk óneitanlega dálítið í stúf við hina fundar­
mennina. Ég eygði smugu til að skemmta mér
aðeins á annarra kostnað og sendi Heiðu eftir­
farandi vísu:
Sveitarstjórinn stormaði inn,
stuttan eftir blundinn.
Hafði tekið hundinn sinn,
hálfan með á fundinn.
Þetta hefði verið allt í lagi nema fyrir það að
við hliðina á mér sat vinur minn sem er hlát­
urmildur með afbrigðum. Hann rak augun í
að ég var eitthvað að skrifa, las vísuna og fékk